sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Verteller Lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 5 Gepost op zaterdag 01 april 2006 - 02:15 pm:    Het nette meisje, ze houdt van dieren. “Denk je dat ‘ie antwoord geeft??” Ze sprong op van schrik op die vraag van haar Meester. Ze had op haar knieën zitten babbelen tegen het jonge katje dat ze sinds een paar weken had. Haar heftige reactie had het beestje opgeschrikt en nu stond het angstig te miauwen bij de deur. Haar ogen flitsten naar de klok! Het was nog veel te vroeg! Haar Meester zou pas over een uur komen! Maar daar stond hij, In de kamer, en zij liep nog in haar gewone kleren! Ze kreeg een kleur, deels van schaamte en deels uit boosheid. Ze probeerde hem aan te kijken maar sloeg haar ogen toch neer en mompelde wat. “Zeg je me niet gedag Meisje??” Potverdomme!!! Dat meesterstoontje kon ze nu nog even niet hebben. Hij kwam zomaar binnenvallen veel te vroeg. Na zes keer slikken zei ze: “U bent vroeg Meester!” Hij keek haar vragend aan, en keek op zijn horloge. “Op mijn klok is het halftwee!” zei hij met een vrolijk gezicht. Ze keek weer naar de wijzers, met een blik waarin de twijfel zichtbaar was. “Ik zie dat je nog in de wintertijd leeft!” Haar hart sloeg een paar keer over!!! Verdikkeme! Ze wist dat er dit weekend iets aan de hand was. Die rottige zomertijd ook!!!!!! Weer kreeg ze een kleur van schaamte en boosheid maar dit keer op zichzelf. Zonder na te denken viel ze op haar knieën voor haar meester en legde haar voorhoofd op zijn schoenen. “Vergeef me alstublieft Meester?” Vroeg ze… Haar Meester gaf haar geen kans om verder te praten. Hij pakte haar zacht bij haar nek en liet haar weer overeind komen. Met zijn hand onder haar kin dwong hij haar aan te kijken. “Als je net zo lief tegen mij bent als tegen dat katje dan zal ik het je vergeven!” Pff Van dankbaarheid en opluchting viel ze hem in zijn armen en kuste hem op de mond. Heel even liet hij haar begaan maar duwde haar toen weer van zich af. “Katje miauwt!” Zei hij wijzend! Ze begreep de hint en liet het beestje naar buiten in de gang. Even wist ze niet wat ze nu moest doen. Ze behoorde gewassen en opgemaakt te zijn en goed gekleed. Maar haar haren waren een bende, en ze liep in een slobberbroek en sweatshirt. En haar Meester was uitgebreid gaan zitten en had de krant gepakt.…………… De stilte maakte haar verlegen en onzeker. Ze stond verloren in haar eigen kamer en durfde niets meer en haar Meester leek haar aanwezigheid te negeren en las de krant. Na vijf minuten stroomden de tranen over haar wangen en kon ze haar snikken niet meer beheersen. Toen keek haar Meester op, vouwde de krant netjes op, legde die terzijde en wenkte. Ze naderde hem bedeesd. “Wie ben ik?” “Mijn Meester!” “Wat ben jij?” “Uw subje!” “Nu we dát hebben vastgesteld” zei hij: “ga je voor mij zorgen!” Het klonk niet onvriendelijk maar het was erger dan een dreigement. “Naakt!” Voegde hij eraan toe. Ze haastte zich haar kleren uit te trekken. Wetend van zijn eis dat ze netjes moest zijn vouwde ze alles keurig op en rende ermee naar badkamer om het in de wasmand te stoppen. Ze rende terug naar de keuken om zijn thee te zetten. Vervolgens haastte ze zich om zijn jas, die hij natuurlijk op de grond had gelegd op een hangertje te doen en aan de kapstok te hangen. Ze bracht hem zijn tas, legde de krant en tijdschriften op het bijzettafeltje voor hem neer, repte zich naar de keuken om het kokende water in de theepot te gieten. Haar mooiste kopje, lekkere koekjes en de theepot die ze gelukkig al glimmend had gepoetst zette ze op een dienblad en bracht het naar de kamer. Ze liet zich met het blad op haar knieën voor hem neerzakken en bood hem het blad en haarzelf aan. “Alstublieft Meester!” Zei ze beleefd. Haar Meester knikte en bediende zich. Terwijl haar Meester rustig las vocht zij tegen de kramp in haar armen. Ze zat al ruim twintig minuten op haar knieën voor bijzettafel te spelen. Haar Meester keek pas op toen zij kreunde van inspanning om haar armen stil te houden terwijl het dienblad zo zwaar was als lood. Hij glimlachte om haar verbeten gezicht. Zonder iets te zeggen nam hij het blad uit haar armen en duwde haar gezicht op de bank. Hij hield pas op met slaan toen de opgevouwen krant in stukken in zijn hand uiteenviel. Toen liet hij haar opstaan en nam het snikkende meisje op schoot, streelde en knuffelde haar en noemde haar Minoes, net als haar katje. Buiten in de gang klonk even later gekrabbel aan de deur en een klein kattenstemmetje vroeg om permissie.