dikkiedik
Nieuw lid
Bericht Nummer: 2 Aangemeld: 07-2010
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op zaterdag 20 november 2010 - 08:10 pm: | |
Dank |
Beste Jennifer, Gatver, wat een herkenning, zou ik bijna zeggen. Een 'feest' der herkenning is het namelijk allesbehalve. Want er is niks feestelijks aan om je zo te voelen. Gevangen in je eigen gevoel. Er niet zelf uit kunnen stappen. Aansturen op een confrontatie. Willen huilen, willen schreeuwen, maar niet kunnen... Een arm om je heen willen voelen, en ervaren dat je er niet alleen voor staat... De ontlading van een pak slaag...En de knuffel waarom het je uiteindelijk allemaal te doen was. Dank je voor je mooie verhaal. Een van de weinige verhalen die ik aan mijn (vanilla) man zal laten lezen. Niet dat hij me dan zal begrijpen, want ook wat Janneman schrijft is vreselijk waar.... Helaas.... liefs, Suzanne |