sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Kriwivo Nieuw lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 3 Gepost op vrijdag 10 maart 2006 - 11:41 am:    eten kan zo erotisch zijn.... Daar zit ik aan tafel bij Calla’s en tegenover me zit Y. Een en al gezicht is ze, een en al ogen die naar me kijken. Soms kijk ik terug. Heeft Y wel een lichaam? Het moet wel, maar beschrijven kan ik het niet. Had ik haar maar niet moeten uitnodigen. In een restaurant zit je niet om een vrouwenlichaam te bestuderen, je zit er om te eten en te praten, misschien andersom. We krijgen van Stan een luxe amuse bij ons glaasje champagne van Gosset: zomaar een lepel kaviaar, overgebleven van een feestje. Had ik Y maar meegenomen naar het strand, denk ik. Dan zou ik haar nu insmeren met olie. Ik zou haar huid voelen en haar rondingen. Masseren zou ik haar heimelijk en als ze door kreetjes liet merken het prettig te vinden zouden mijn handen wat verder voelen in de richting van die rondingen. Maar we zitten bij Calla’s en Stan vertelt wat Marcel vandaag voor lekkers heeft ingekocht: Noordzeekrab en Zeebaars. Natuurlijk kiezen we het menu en het wijnarrangement en dan vraagt Y of we het menu en de wijnen ook op papier kunnen krijgen. Dat ze dat durft, maar Stan lijkt het heel normaal te vinden. Als ik haar weer aankijk lachen haar ogen: goed gedaan he, zeggen die ogen. Ik hoor het laatste nieuws uit Den Haag maar lig in gedachten op het strand. Zou ze met me naar het naaktstrand gaan? En zou ik haar daar mogen insmeren? Nee, dat zou ze zelf doen. Nog wel. De ogen lachen, lijken mijn afwezigheid niet te registreren. De Noordzeekrab komt met een bolletje Foie Gras en we drinken er een Perencider bij. De Foie Gras lik ik in gedachten uit haar navel, het zilte van de krab doet me aan andere delen van haar lichaam denken. Al veel langer weet ik dat ze onderdanig is en ik mag daar ook over dromen van haar, maar alleen dat. Dus wat denk ik bij de cappuccino van knolselderij en truffel? De truffel geurt naar aarde en het glas Saveniere erbij ruikt naar hooi; in mijn dagdroom lopen we de duinen in en liggen in het zand in elkaars armen. De Zeebaars met een saus van peterselie en schaaldieren brengt me terug naar de werkelijkheid: Y is ziek en dreigt te worden afgekeurd. Het bord is prachtig opgemaakt met de oranje saus en wat groene asperges, maar de vis smaakt me even niet, hoe goed de Californische Gris de Cigarre er ook bij past. We worden pas weer vrolijk bij de biefstuk met rode ui en rodewijnsaus. Dat rode vlees waar onze messen doorheenvallen, Y krijgt er rode koontjes van en bij mij gebeurt er ook iets. Ze geeft de schuld aan de wijn, de Jardin Guelbenzu die ze met kratten bij de Gouden Ton wegsleept. De wijnsaus werkt, de alcohol ook. Ik wil helemaal niet meer in een duinpan liggen, ik wil een hotelbed. Het kaasplateau biedt een ruime keuze en natuurlijk drinken we die Chileen door. Ze vraagt me waaraan ik denk; ik ben betrapt. Ik vertel het haar en ze dacht het al. In die mood moet je geen ananas met caramel en vanilleijs eten. En zeker geen Crabitao Bellevue drinken. Het is allemaal te zoet. Mijn handen willen over of onder die tafel, maar dat doe je niet in een sterrenrestaurant. Je wilt toch geen koffie he schat? Ze wil het wel, maar zegt van niet, zo is Y dus. Ik betaal en we lopen naar buiten. Geef haar een hand, een arm. Haar arm voel ik nu ook om me heen en we lopen weg. We zeggen niet waarheen, maar we weten het wel.