    
Lees en Beleef
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 58
Aangemeld: 09-2019
Beoordeling: nog geen
Stemmen: 0 | | Gepost op woensdag 29 april 2020 - 02:46 pm: | |
onterecht vergeten |
Beste lezers van smverhalen,
Ik heb me voorgenomen om vergeten verhalen weer voor het voetlicht te zetten.
Vergeten in de zin dat er geen reacties door anderen zijn geplaatst. Later volgen dan misschien verhalen die ook lang geleden zijn geschreven, maar waarvan de schrijver het leuk vind om alsnog een (extra) reactie op te krijgen (zoals ik eerder voor SubAdoration deed).
Een reactie op dit verhaal heb ik een tijdje voor mij uitgeschoven.
De eerste keer dat ik keek stond er een nogal dreigende waarschuwing boven dat het wel een heel erg fout verhaal was, zelfs incest. Die zijn nu verdwenen en kan ik dus niet meer goed citeren.
Incest zie ik er echter niet in. Een waarschuwing is volgens mij ook niet zo nodig.
Maar daarover straks.
Eerst de aanleiding voor deze review, en wel een bericht/reactie van Lief & Streng.
"hoezo, ik die opschep over foute verhalen"
Dat was een reactie op een bericht van mij, en wat zelf weer een reactie was op het 'omstreden' verhaal van Paul Gérard:
"Te veel!"
Voor het gemak citeer ik even:
Lief & Streng schreef:Nu ik trouwens goed kijk zie ik dat mijn verhaal óók geen reacties heeft gekregen. De vorige hoofdstukken wel. En hele fijne. Maar deze was blijkbaar toch te erg voor iedereen. Sorry.
Toch vind ik het zelf nog steeds opwindend. Misschien omdat het mij als moeder in de slachtoffer rol plaatst.
Ik heb ooit een kort verhaal gelezen (nou ja, ingezonden brief) die beschreef dat dat de grootste angst was: dat haar dochter ongemerkt binnenliep terwijl zij door haar man gestraft werd. Dat dat één keer bijna gebeurde. En dat hij haar daarna altijd daarmee dreigde. Nou ik schreef het op. Als fantasie, maar toch...
Je schrijft het namelijk zelf al zo mooi op: dit verhaal gaat over de angst om betrapt te worden: door je dochter. En die angst wordt in dit verhaal werkelijkheid.
Die angst, en daarmee ook die werkelijkheid, is heel opwindend.
Dat heeft helemaal niets met incest te maken.
Angst en schaamte gaan heel goed samen. Het maakt dat je je klein voelt. En ook dat is op zichzelf al weer heel opwindend.
Wat dit verhaal echter voor mij tot een fantastisch verhaal verheft, is de onvermijdelijkheid. De valkuil die zowel moeder àls dochter aan het graven zijn.
Moeder die impulsiever en zwakker is als haar dochter... Mooi gegeven toch.
Maar dochter die tegen haar eigen egoïstische streken in bescherming moet worden genomen ook.
Ik heb nog nooit zo'n overtuigend verhaal gelezen waarbij een spanking aan een minderjarige precies de juiste straf is (het tweede hoofdstuk van dit verhaal). Alle voorwaarden daarvoor zijn door jouw vervult, Lief & Streng. Haar eigen domheid. Zelfs hoe die domheid ontstaat. De onvermijdelijkheid van straffen. De opluchting dat ze door een spanking èn gestraft wordt èn dat ze er daarna vanaf is. Dat is toch hoe wij het, spankee's graag willen... (dat je het in werkelijkheid wel uit je hoofd laat - tsja, moet ik dat hier nog benadrukken????)
Natuurlijk, op afstand er naar kijkend, kun je zeggen: vader had moeder gewoon naar boven moeten sturen, en dochter naar haar eigen kamer. Om beide afzonderlijk te straffen voor hun onbetamelijke gedrag. Had je ook een mooi verhaal gekregen, maar lang niet zo intens als nu.
Stel, je komt in werkelijkheid in bovenstaande situatie. Dochter die door vader -op vrijwillige basis- gestraft wordt met een spanking. En Moeder die door vader op dezelfde wijze gestraft wordt, zonder dat dochter daar weet van heeft. En dochter die dan op enig moment ontdekt hòe dat gebeurt doordat ze eerder op dezelfde wijze gestraft werd.
Als vader moet je daar dan wat mee.
Pedagogisch verantwoord (ja: het had nooit mogen gebeuren, het ìs wel gebeurd) is dan met dochter en moeder een gesprek aan te gaan.
De manier waarop vader dat hier doet is de confronterende. Het werkt ongetwijfeld. Maar als het misgaat heb je twee of zelfs drie trauma's. In een verhaal hoef je daar natuurlijk niet druk over te maken, maar toch, je laat ons daar als lezers wèl met drie trauma's zitten.
Want: met het straffen van moeder en toekijken van dochter is het verhaal nog niet af. Vanuit de vader gezien moet je nog wat met dochter, met moeder en met beide. Alleen al om die trauma's voor te zijn.
Als ik het zo teruglees, ook gezien je eigen reactie van "incest" ben je echter zo van jezelf geschrokken, dat het hier is gestopt.
Maar eigenlijk laat je je lezers daarmee ook in het ongewisse. Want incest... dan loopt het voor iedereen fout af. Terwijl een verhaal juist kan laten zien dat dat helemaal niet het geval hoeft te zijn...
In fictie mag immers alles.
En jij, Lief & Streng, hebt bewezen dat je wat absoluut niet mag ... zo kunt neerschrijven dat het volledig logisch en acceptabel is. En opwindend....
het lezen van een mooi verhaal ... is het zelf beleven
|
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen