sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

reintoch Beheerder Bericht Nummer: 36 Aangemeld: 02-2002 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zondag 04 juli 2004 - 07:45 pm:    Te perfect Hmm, lieve Eva, je bevestigd mijn stelling: jij belichaamt de perfecte slavin. Hoe je volkomen argeloos in de valkuil, die Hij Van Wie Zij Is voor je groef, gestapt bent. Natuurlijk is het wachten straf. Wachten waarin je uiteindelijk je geilheid en je verlangen verliest. Wachten waarin gebeurd wat je niet wilt: het besef verliezen van gestraft te worden. Oh ja: dat is pas straf. En dan ben jij ook nog -behalve je onbesuisde brutaalheid- een heel onzeker klein slavinnetje. Dat blufferige van ik-ben-een-geil-opstandig-meisje dat overal lak aan heeft met een klein stemmetje dat voortdurend roept en-waarom-straf-je-me-daarom-niet. Dat meisje is snel verdwenen als er iemand roept dat ze helemaal geen goede slavin is. Die betwijfelt of ze überhaupt wel een slavin is. En als haar Meesteres ook nog uitroept dat zij als Meesteres niet goed genoeg is..... Dan is er maar zó weinig nodig om haar klein te maken. Nee: om haar kleinheid aan iedereen te laten tonen. Eerst die nacht die ze beschreef. Na haar al te brutale brieven. Daarna tijdens het wachten. Wachten zonder dat ze wist hoe lang het duren zou. Nog belangrijker, zonder dat ze wist of er wel een eind aan komen zou. Wij -lezers van de berichten- weten natuurlijk wel beter. We verwachten dat Mistress er zal zijn. Voor ons is het leven heel erg simpel. Maar dat is het niet voor jou, Eva. Kleine meisjes zoals jij die heel erg hun best doen groot te zijn. Die denken dat ze groot moeten zijn om zich -als slavin- aan hun Meester/es te kunnen geven. Terwijl het hun Meester/es alleen te doen is om het breken, zodat ze zich kunnen ontfermen over dat kleine meisje. Na zich op het brutaaltje te hebben uitgeleefd, dat spreekt. Om vervolgens natuurlijk altijd weer dat kleine meisje te tarten opnieuw brutaal te worden. Ook voor die Meester/essen is het leven simpel, mijn lieve Eva. Oh, ze weten wel hoe ze je klein moeten krijgen, je laten huilen. Maar beseffen ze hoe klein ze je laten zijn? Hoe diep je moet gaan.? Begrijpen ze je wanhoop. Je verlatenheid. Je onmacht? Beseffen ze hoe het is om niets te zijn? Niets meer te voelen? Niets meer te hopen? Wíj weten dat er altijd de katharsis zal zijn. Het huilen. Het einde van de straf. Wij lezers. Maar ook de Meester/essen. Zij ook. Want zij leiden je daar naar toe. Maar jij, weet jij dat ook? Jij voelt, jij laat je leiden, jij bent klein, wordt klein, elke keer weer. Jij weet dat niet! Daarom, Eva, ben jij zo mooi. Zo perfect. En ben ik je dankbaar dat je dat aan iedereen hebt willen laten zien. Door het op te schrijven. Want dat is je kracht Eva. We mogen bij je naar binnen kijken. In al je lagen. En daarom: kijk lezers! Kijk Meester/essen! En leer wat een simpel bevel kan aanrichten. En daarom, lieve Marny, zal ik geen Bod op Eva uitbrengen. Ook al is ze voor mij de perfecte slavin. Ze is te perfect. Ze gaat te diep. Als Meester zou ik haar niet kunnen begeleiden. Als ze mijn eigendom zou zijn, zou ik steeds beseffen hoe klein ze werkelijk is. Ondanks haar uitdagende vrouwelijkheid, haar grote woorden. Dan zou ik haar dus moeten straffen. Want dat heeft ze nodig. Streng straffen. Wreed zou ik me moeten tonen. Maar wreed genoeg zou ik nooit kunnen zijn. Want ik zou steeds dat kleine meisje zien. Toch zou ik dat moeten vergeten. Zou ik, als ik haar straf, alleen dat brutaaltje moeten zien. Zíj is het die straf verdient. Zonder aarzeling zou ik die brutaalheid, dat ik-ben-echt-een-volwassen-vrouw-die geil-wil-zijn, eruit moeten slaan. Da’s goed voor haar, da’s goed voor haar Meester/es. Maar niet voor mij, ben ik bang. Ik ben gewoon niet sterk en streng genoeg. Of overdrijf ik nu... mijn lieve..... billen...stil wachtend...over mijn schoot...