sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Slavin Eva Nieuw lid Bericht Nummer: 4 Aangemeld: 04-2003 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op donderdag 10 juni 2004 - 05:57 pm:    niks geen slavin Ik heb vannacht wakker gelegen, echt waar. Toen ik in bed lag kwamen alle dingen terug die ik gelezen had. En die ik geschreven had, die natuurlijk ook. Ik kon gewoon niet stoppen, met denken bedoel ik en gister met schrijven ook. Ik schaam me zo. Ik heb me natuurlijk verschrikkelijk gedragen. Dat weet ik best wel. En dat ik daarvoor gestraft moet worden, nou ja, da’s wel duidelijk. Ik heb het verdient, ik heb het verdient, ik heb het verdient... dat ging vannacht maar steeds door me heen. Maar heb ik het ook verdiend om verkocht te worden? Ik weet dat ik ook dat verdiend heb. Dat ik ook eigenlijk niet echt het recht heb om daar iets over te zeggen te hebben. Niet nadat wat ik allemaal daarna nog geschreven heb. Eigenlijk verdien ik het dat ik verstoten wordt. Door mijn Meesteres. Door Hij Van Wie Zij Is. Door Reintoch. Door iedereen die op mij geboden heeft, al die lieve mensen die zich met mij bemoeit hebben. Iedereen binnen het wereldje. Verstoten, alleen gelaten, genegeerd. Een Slavin die zich zo gedraagt is het niet waard om zich Slavin te noemen. Niet waard om opgevoed te worden. En dan lees ik vanochtend het nog allemaal eens na... Dat komt er trouwens ook nog bij: ik heb me vandaag ziek gemeld. Kon niet werken. Moest nadenken. Dat alleen daarvoor al zou ik gestraft moeten worden. ....Nou, nagelezen dus. Alles wat ik vannacht dacht, maar dan erger. Wat blijft er voor me over? Slavin Eva dus niet, Meisje Eva al wel helemaal niet. Nul Eva? Het enige wat me rest denk ik is om maar op te schrijven hoe het zo heeft kunnen gebeuren. Hoe ik zulke slechte dingen heb kunnen schrijven. Dat misschien andere domme slavinnetjes zoals ik (nou ja, zo dom bestaat vast niet) gewaarschuwd zijn of zo. Mijn Meesteres had het gewoon de laatste tijd heel druk en zo. En in plaats van dat ik bezig ben om te bedenken hoe ik het mijn Meesteres gemakkelijk kan maken, voel ik me verongelijkt. Nou ja, toen kwam dus dat spannende bod op mij van Hij Van Wie Zij is, en toen dacht ik, ik ben toch eigenlijk wel verplicht om op zo’n mooi bod te reageren en toen ging ik dus schrijven en toen en toen... nou ja dat weet u dus nu al wel. En ik maar wachten en wachten. En nog steeds gebeurde er niks. Ik kreeg geen straf, of complimentje of gewoon een vraag. Zo van, Evaatje (zo noemt mijn Meesteres me als ze in een goede bui is) wat is er toch met jou aan de hand dat je zo’n opstandige reactie schrijft. Maar nee, dus niks, nada, niente. En toen ben ik dus maar weer gaan schrijven. En als ik dat doe dan denk ik dus nergens meer aan. Ik schrijf en schrijf en schrijf. En wordt daar dus dan ook nog eens opgewonden van. Van m’n eigen schrijfsels. Errug hè. En dan wordt ik dus een beetje roekeloos. En wel dat ik dat dan maar gewoon meteen wil posten. Want als ik er over na ga denken, gaat alles direct de prullenbak in. En dat vind ik dan ook weer zonde. En misschien denk ik dan erruggens ook nog, nou ja, dat als ik straf verdiend heb, dat dat dan maar moet. Waar ik dan toch ook best wel opgewonden van wordt, dat wil ik eerlijk toegeven. En dan lees ik dus dat ik dus helemaal mis heb. Dat Hij Van Wie Zij Is èn Mijn Meesteres al wel geschreven hebben! En in plaats van dat ik dan denk, oh jee meisje, je hebt het weer eens helemaal fout gedaan, doe ik net of dat voor iedereen zo is behalve voor ikzelf. En dan ben ik ook nog boos dat ze mij willen verkopen. En bang dat Mijn Meesteres me kwijt wil. Dat ik dus helemaal geen goede slavin ben. En in plaats daarvan ga ik dan heel hard roepen dat ik dat WEL ben. En klopt er niks meer van wat ik aan het schrijven ben. Nou ja, het klopt dus dan erruggens nog wel, maar het is dus dan helemaal fout om het op te schrijven. Nee, da’s ook niet waar, ik bedoel dus eigenlijk dat sommigen dingen wel kloppen (en sommige dus niet) en dat iemand die het goed leest dan zo door me heen ziet. Zoals meneer Victor. Alleen: hij heeft niet gelijk dat ik geen gordijnen heb omdat ik graag wil dat iedereen me ziet, en al helemaal niet als ik gestraft wordt, wat dat gebeurt vooral boven. Als het avond is, want overdag kan niemand het zien, want ik heb allemaal planten voor de ramen beneden. En dat is dan ook voor mijn Meesteres weer fijn, want boven is het maar heel klein. Dan kan ik alleen maar door op het bed te liggen -of knielen natuurlijk- om gestraft te worden. En als ik dan de cane krijg dan heeft mijn Meesteres helemaal geen ruimte voor een goede zwaai. Tenminste, dat zegt ze, want ik kan dat natuurlijk dan niet zien. Kan ik sowieso niet, want ik hou mijn ogen altijd stijf dicht. Bij het straffen dus. En nou wordt ik dus weer helemaal opgewonden, terwijl ik dit type en eraan terugdenk. En ook tegelijk heel bang en verdrietig. Want misschien gebeurt het wel nooit meer. Want ik ben het helemaal niet waard om Slavin te zijn. Ik moet gewoon stoppen en maar posten en en en wie kan me helpen....? is er iemand die weet wat ik... snik niks geen slavin Eva   voor mijn Meesteres