Marny
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 149 Aangemeld: 06-2004
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op vrijdag 16 december 2005 - 11:52 am: | |
trots |
Als ik op de bank lig en ik hem ‘meisje’ hoor zeggen, voel ik elke vezel in mijn lichaam tintelen. Verbaasd om dit gevoel luister ik maar half naar wat hij zegt. De woorden die hij rustig uitspreekt hebben een kalmerende werking. Ik was bloednerveus voor deze afspraak. Het is een hele stap om uit jezelf naar een therapeut te gaan. Als je wordt gestuurd, kan je altijd nog alles van je af schuiven, de schuld bij een ander leggen, geen verantwoording nemen. Maar nu ben ik vrijwillig naar dokter P. gegaan. Míjn dokter P. en ik zucht diep. Ik kijk in zijn grijsblauwe ogen en voel me week worden. Hoe komt dat toch? We schelen helemaal niet zoveel in leeftijd maar als ik bij hem ben, voel ik me net een klein meisje. Verlegen, afwachtend, verlangend. Verlangend? Waarnaar? Ik bespeur kracht in zijn stem. Voor het eerst in lange tijd voel ik me veilig. Er heerst harmonie in de kamer en omdat ik dat gevoel wil vasthouden, leg ik mijn kleine hand op zijn grote knuist. Maar als hij zegt dat ik moet doen wat ik doen moet, krijg ik een koude douche. Het wordt nog erger als hij zegt dat ik moeite met de consequenties zal hebben. Ik knijp stevig in zijn hand en mijn koppige bui steekt weer op. “Je woorden zíjn ook raadsels. Geen wonder dat ik me daarin verstrik. Wát moet ik accepteren.” Op slag verander ik in de zelfverzekerde vrouw die ik al jaren ben, weg is het meisjesgevoel. Ik frons mijn wenkbrauwen en bekijk hem met een geagiteerde blik. Ik kom overeind en terwijl ik recht voor hem op het randje van de sofa ga zitten, plaats ik mijn knieën netjes tegen elkaar. Omdat ik een superkorte rok aan heb, heeft hij zicht op mijn knalrode slipje. Ik tik met de hakken van mijn high-heels ongeduldig op de grond. “Kan je me uitleggen waarom ik je het ene moment aardig vind en naar je luister, en het volgende moment geďrriteerd raak. Zo voel ik me veilig en direct daarop aangevallen. Ik weet dat het tijdelijke gevoelens zijn, ze gaan voorbij. Maar het voelt niet goed. En ik heb er geen controle over. Ik niet maar een ander ook niet. Hoe kan ik deze stroom van tegenstrijdige gedachten en gevoelens doorbreken?” Trots en met opgeheven hoofd daag ik hem uit. Ik volg zijn ogen.
Soms mag een fantasie een fantasie blijven.
|