sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Paul Gérard Oppasser Bericht Nummer: 71 Aangemeld: 04-2003 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op zondag 11 december 2005 - 08:01 pm:    De zomer voorbij De zomer is voorbij. Voor iedereen, maar ook voor mij als therapeut. Het betekent in het algemeen ook afscheid nemen van mijn cliënten. Ik hou mezelf dan voor dat ze ‘genezen’ zijn en me niet langer nodig hebben. Genezen dankzij mij, hoewel soms de gedachte bij me opkomt dat het veeleer de zomer is die hen genas, dan mijn therapeutisch handelen. Soms echter komt een cliënte bij me na de zomer met een nieuwe vraag, of, ik blijf optimistisch als therapeut, de echte vraag. En ach, of dat dan komt vanwege de zomer, of vanwege mijn ‘wijze’ woorden van daarvoor, wat doet het er toe. Zeker als mijn cliënte iemand is als de verrukkelijke Marny. Ze komt binnen en drukt me de hand. Hmmm, de sensualiteit die ze daarmee op me los laat. Als ik ooit aan iemand zou moeten verklaren wat een dergelijk begrip inhoudt, zou ik eigenlijk moeten volstaan met: Marny. Zeker als ik dat ten overstaan van collega’s zou moeten doen in het kader van de behandeling van obsessieve sexualiteit. Hoe obsessief ze ook mij benaderd.... ik voel me op zo’n moment meer man dan therapeut. Wat ze ziet er verrukkelijk uit, met haar zongebleekte krullen. Ik draai er afwezig een krul in. Ik vraag haar te gaan zitten. Zucht. Dan verbaast ze me met haar nieuwe inzicht. Dat ze zich zelf realiseert dat ze hulp nodig heeft. Eindelijk. En dan vertedert ze me opnieuw. Ze probeert dapper haar obsessieve sexualiteit te beschrijven. Niet in eigen woorden, maar met de woorden die ik haar gegeven heb. En ik realiseer me dat ik op het goede pad ben. Mijn diagnose, daar zal ik niet ver naast zitten. Mijn gehanteerde therapeutische methode, de Id-Ego hypnose is voor haar de juiste. Maar vooral wordt me duidelijk dat gedachten en gevoelens, woorden en voelen, bij haar nog veel sterker zullen moeten samengaan. Voelen is haar kracht, haar leerweg, die ik met spaarzaam gebruik van woorden zal moeten sturen. Ik schuif mijn stoel dichter bij haar en pak haar hand. “Woorden zijn niet belangrijk, meisje, voelen is dat wel. Voelen komt eerst, begrijpen pas daarna. Je doet net alsof het allemaal veel te ingewikkeld voor je is. Alsof mijn woorden raadsels vormen. Maar het gaat om jouw gevoelens. Hoe jij daar mee omgaat. Hoe jij je daar in verstrikt. Accepteren wat je voelt. Leren wat het betekent. Doen wat je moet doen.... ook al heb je moeite met de consequenties.” Ik laat mijn hand uit de hare glippen en kijk haar aan. En verdrink weer in die mooie grote poppenogen van haar, zo vol onschuld en verwachting. Haal diep adem, en leg alle begrip en ernst in mijn toon die ik in me heb: “De enige vraag vooraf die je moet beantwoorden is of je dat wilt. Of je samen met mij dat wilt aangaan. Ook al betekent het dat je gevoelens moet onderzoeken waarvan je eerste gedachte is dat het niet klopt, dat je dergelijke gevoelens niet hebt. Of niet wilt hebben. Gevoelens rond je sexualiteit...” Ik laat mijn stem wegsterven om mijn laatste woorden diep op haar te laten inwerken. Want, jazeker meisje, daar zal mijn therapie zich op richten: jouw sexualiteit. “Natuurlijk, misschien heb je gelijk en klopt het niet wat ik je zal ingeven, maar ik wil dat je eerst met mij die zoektocht begint. En als je, na afloop van die tocht, nog steeds meent dat het niet waar is? Dan is dat zo. Maar voor we dat punt bereiken, wil ik dat je je open stelt voor al die gedachten en gevoelens waarheen ik je zal leiden. Hoe verschrikkelijk je ze ook vindt. Je zult je kwetsbaar moeten maken. En er vertrouwen in hebben dat, wat er ook gebeurt, ik je zal helpen en bij je zal blijven.” verhalen maken dromen waar