sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Luka Gast Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op zaterdag 26 april 2003 - 05:44 pm:    Verrukt Beste Paul, Wat ben je bescheiden. Maar je hebt wel gelijk dat ik me een beetje heb laten gaan in het uitdrukken van mijn enthousiasme. Histoire d’O versus Het Instituut Ik wil ook eigenlijk niks afdoen aan Histoire d'O. Denk aan een zin als 'Hij hield zijn hand in de opening van haar buik om haar te laten voelen hoe zwak zij was, ' of de manier waarop O helemaal aan het begin met haar billen het leer van de achterbank voelt in de taxi. Maar voor mij is Histoire d'O uiteindelijk iets te grimmig. Eigenlijk precies zoals de directeur van het Instituut het zelf verwoordt: dat ze in Roissy teveel boeken van Skinner en Pavlov hebben gelezen, en dat hij zelf zijn pupillen op een andere, subtielere manier iets wil bijbrengen, afgestemd op hun innerlijk en op de verlangens van degene die hen heeft gestuurd. innerlijke strijd Juliette Erg treffend vind ik de opmerking van Maartje in het verhaal Klasse-oudste: dat ze het heerlijk vindt om Juliette's innerlijke strijd te zien. Het is net alsof alle verhaallijnen, ontmoetingen en karakters in de hele raamvertelling allemaal samen die innerlijke strijd waar Maartje het over heeft steeds weer vanuit een andere hoek laten zien. Bij Juliette is het de totale vernedering, omdat ze van zo hoog valt, en zo misplaatst is, op kostschool. Die scène bijvoorbeeld waarin ze door de directeur met een veer wordt geplaagd: dat hij plotseling ophoudt en haar laat voelen hoe ver ze is meegegaan en waar ze eigenlijk mee bezig is. Een soort katharsis. Marjan en Moniek Tussen Marjan en Moniek is het meer de onvoorspelbaarheid van wie nu weer de sterkste kaarten in handen heeft, en het versterken en afzwakken van de spanning, als ze soms ook gewoon heel onbevangen samen zijn. De stijl waarin ze praten (losjes, luchtig, spreektaal) past daar ook helemaal bij. Het hoogtepunt van de relatie Moniek/Marjan vind ik tot nog toe als Moniek geslagen gaat worden en Marjan haar vast moet houden: dat er dan één moment van toenadering is, .....maar Marjan zich vervolgens aan de zijde van de macht schaart. En over dit alles heen de gedecideerde, geamuseerde blik van de directeur die elders met zoveel inzicht de leden van zijn staf portretteert, en die eerder al tegen Marjan heeft gezegd dat ze ten opzichte van Moniek 'heel ver mag gaan'. spelen met Moniek Het is ook de manier waarop er met Monieks gevoelens wordt gespeeld en de reeks van reacties die zij daarop geeft - niet alleen maar passief (zoals O in Histoire d'O) maar soms nota bene bijdehand, bijvoorbeeld als ze op het strafbankje nog de tegenwoordigheid van geest heeft om Juliette op stang te jagen. Haha. Kortom, ik ben er allemaal erg van gecharmeerd en laat als lezer nog graag veel met mijn gevoelens spelen. Groetjes, Luka