    
Groentje
Bevlogen lid
Bericht Nummer: 0
Aangemeld: n.v.t.
Beoordeling: 
Stemmen: 4 | | Gepost op woensdag 08 november 2006 - 12:21 pm: | |
een plan om hem terug te pakken maar wie is er nu echt de dupe van? |
Het feest was een groot succes geweest. Het kampvuur brandde nog rustig in de kring. De bankjes er omheen waren op een paar kinderen na leeg. Uit de tenten die overal op het grasveld verspreid stonden klonk hier en daar nog wat gemompel maar de rust suggereerde dat het grootste gedeelte van de jeugd in slaap was gevallen. Met een zucht leunde ze nog wat meer tegen hem aan. Hij kriebelde met zijn hand over haar haren. Ja het was een geslaagd feest geweest. De beste in jaren, al zei ze het zelf.
Ze kwam nu al een jaar of zes hier in de zomer naar de camping om de zomerfeesten te organiseren. Ze had een tentje ver van het jeugdveld vandaan maar dicht bij de andere begeleiders. Overdag stond ze in de campingwinkel van Peter. Dat duurde tot een uur of drie. Daarna had ze de tijd om met de anderen de spullen klaar te zetten voor het avondprogramma. De ene avond organiseerden ze een disco, dan weer een tafeltennistoernooi ‘rond de tafel’ en dan was het weer een spookwandeling door het bos.
De eerste twee jaar had ze zich een beetje afzijdig gehouden. Het groepje begeleiders kende elkaar al jaren en het was een hechte groep. De enige die pogingen had gedaan tot toenadering was Peter geweest maar dat had ze nou juist weer niet gewild. Het had haar echter wel het baantje in de winkel opgeleverd en daar was ze achteraf erg blij om geweest. Het was altijd beter dan poetsen, vuil rapen of opletten bij het zwembad. En zonder dat baantje had ze natuurlijk Peter nooit beter leren kennen.
In het begin had ze hem vooral oud gevonden. En toen ze merkte dat hij wel heel erg geïnteresseerd in haar was, had ze hem geprobeerd te mijden. Prompt had ze toen het baantje in de campingwinkel toegewezen gekregen. God, wat had ze toen staan vloeken zeg! Hoe kon zo’n oude, vieze vent denken dat zij iets met hem zou willen. Ze had hem dan ook elke dag genegeerd. Hij leek zich daar echter niet aan te storen en had er zelfs hardop om moeten lachen.
Alleen als ze grapjes over zijn leeftijd maakte, had ze het genoegen een blos van ergernis op zijn gezicht te zien. Eén keer was ze voor de winkel geopend werd zo ver gegaan dat hij dreigend op haar af was komen lopen. Beseffend dat ze nu misschien te ver was gegaan had ze wat stappen achteruit gezet tot ze met haar rug tegen de muur in de hoek van de winkel stond. Met een donkere blik in zijn ogen had hij haar toegebeten dat iemand haar eens een goed pak slaag moest geven om haar die slechte manieren af te leren. Daarna had hij zich omgedraaid en had haar gewaarschuwd even niet bij hem in de buurt te komen omdat hij niet voor zichzelf instond. Als ze slim was, zo zei hij, kon ze beter even in die hoek blijven staan tot hij wat was afgekoeld. Trillend was ze blijven staan tot hij eindelijk de deur van de winkel opendeed. Toen mevrouw Kamphuis binnenkwam voor haar dagelijkse bestelling had ze pas van haar plek durven komen.
Die avond in bed had ze zich pas echt gerealiseerd wat er was gebeurd. Ze had de hele dag het gevoel gehad dat ze op haar tenen had moeten lopen. Elke keer als Peter naar haar had gekeken had ze een waarschuwing in zijn ogen gezien. Ze wist dat ze nu heel voorzichtig moest zijn. Verwachtend dat hij die dag er nog wel op terug zou komen had ze de hele tijd op scherp gestaan. Maar uiteindelijk ging hij na de wandeling gelijk naar bed zonder nog een blik op haar te werpen. Zelf was ze daarna ook snel naar bed gegaan en had minstens een uur in haar slaapzak liggen snikken. De lul!
De volgende dag was ze een stuk strijdvaardiger weer naar de winkel gelopen. Eenmaal binnen deed Peter echter alsof er niks was gebeurd. Dit maakte haar nog kwader zodat ze aan het einde van de dag alleen nog maar plannetjes aan het maken was hoe ze hem het beste kon terugpakken. Hij zou weten met wie hij te maken had.
En toen was er een briljant plannetje in haar hoofd opgekomen! Als hij dacht dat zij voor hem zou vallen, zou ze hem geven wat hij wilde. Ze zou zwijmelend met hem praten, ze zou hem verliefd lachend aankijken, ze zou hem helemaal om haar vinger winden en daarna… zou ze hem als een blok laten vallen! Het plan was geniaal en ze was er dan ook snel mee begonnen.
Eerst had ze gezorgd regelmatig bij hem in buurt te zijn. Ze had wat vaker gelachen om zijn grapjes, wat op zich niet zo moeilijk was want het was een man met humor. Ze had hem ‘per ongeluk’ aangeraakt als ze hem voorbij liep. Ze had een paar keer verlegen weggekeken toen hij haar in de ogen keek.Tenslotte was de boodschap aangekomen en had Peter weer de rol op zich genomen van de jager.
En toen was de vakantie voorbij en ging iedereen weer naar huis. Ze had het zelf niet beter kunnen plannen want nu ging hij vol verlangen en hoop naar huis. Ze kreeg dat jaar een paar mailtjes en smsjes van hem en antwoordde altijd terug.
De vakantie erna had ze haar spel voortgezet, dit jaar zou ze hem de genadeslag geven. Ze was weer een stapje verder gegaan. Ze had een paar wandelingen met hem alleen gemaakt, ’s avonds door het bos. Ze was veel over hem te weten gekomen. Over wat hij wilde in zijn leven, zijn dromen over een eigen keten van campings, zijn liefde voor muziek, zijn kinderwens. Ze merkte dat het leeftijdsverschil eigenlijk helemaal niet zo groot was als ze had gedacht. Of hij was erg jong in zijn gedragingen of zij was gewoon al oud in haar denken. Dat jaar besloot ze nog even door te gaan met haar plannetje.
Het volgende jaar was hij in de zomer niet op de camping geweest. Zijn moeder was ernstig ziek en hij had de verzorging op zich genomen. In die tijd mailden en belden ze wel vaak en ongewild miste ze hem toch wel. Op de een of andere manier was die vakantie niet zo spetterend geweest als anders.
Des te spannender was het dit jaar geweest. Ze had zich voorgenomen hem nu zo aan zich te binden dat hij alleen nog maar aan haar dacht. En aan het einde van de vakantie zou ze hem dan minachtend vragen hoe hij ooit had kunnen denken dat ze voor zo’n fossiel als hij zou vallen.
Het was al goed begonnen, de eerste dag. Toen hij haar zag had hij haar draaiend in zijn armen genomen en had haar een zoen op de mond gegeven. Hun lippen hadden elkaar geraakt en ze had een kriebel door haar buik voelen gaan. Op het moment dat hij zijn lippen wat had geopend had ze zich afgezet tegen zijn schouders en had hem glimlachend aangekeken. Ze had de teleurstelling in zijn ogen gezien… en ook het verlangen. Hij had haar echt gemist.
De rest van de week was ze doorgegaan met dit spel. Ze had hem regelmatig gekust maar elke keer als ze merkte dat het was intiemer werd trok ze zich terug.
Behalve dan vrijdags, toen was hij gewoon te snel geweest. Hij had haar uit het zwembad omhooggetrokken en had de handdoek om hen heen geslagen. Voor ze het wist lagen zijn lippen al op de hare en eiste hij haar mond op. De geluiden van spelende kinderen verdwenen naar de achtergrond en het werd was licht in haar hoofd. Ademloos ging ze daarna naast hem op de baddoek liggen. Verdorie, hoe had ze hem zo zijn gang kunnen laten gaan. Nu had hij toch wat hij wilde. Misschien moest ze een stapje verder gaan?
Twee avonden later had ze hem uitgenodigd voor een nachtelijke wandeling. Ze hadden een drie kwartier door het bos gelopen en waren uiteindelijk op een bankje beland. Ze zorgde er handig voor dat haar vest wat openviel zodat de bovenkant van haar borsten mooi te zien waren. Geduldig liet ze hem langs haar kraag omlaag glijden met zijn vingers. Ze kreunde opzettelijk een beetje en keek hem verlangend aan. Zijn hand verdween onder haar bh. Zijn vinger maakte een rondje om haar tepel. Ze voelde de kou van zijn vinger, de reactie van haar tepel, de kriebel, maar ze wist dat ze haar hoofd koel moest houden. Ze deed of ze schrok en duwde zijn hand weg. Verward keek hij op.
Met een gemaakt boos gezicht keek ze hem aan en beet hem toe: “Zo’n meisje ben ik niet!”
Met een triomfantelijke trek om haar mond had ze zich van hem afgedraaid en wilde weglopen. Of hij nu de glimlach had gezien of dat hij het had aangevoeld wist ze niet maar ineens pakte hij haar bij haar bovenarm en trok haar met haar buik over zijn bovenbenen heen.
Met boze stem zei hij: “Je-bent-een-enorme-tease! Speel-geen-spelletje-met-mij!”
Elk woord zette hij kracht bij met een harde klap op haar billen. Hij hield zich niet in.
De impact was enorm. Niet eens zozeer de pijn want door de schok voelde ze het niet helemaal. Ook niet door zijn woorden, ook al was ze wel verrast dat hij kennelijk haar plannetje had doorzien. Het was vooral het besef dat ze hier als een kleine meid over de knie werd gelegd. De machteloosheid, de vernedering!
Toen hij haar losliet en voorzichtig van zijn knie liet glijden, viel ze op de grond voor zijn voeten. Ze stond echter direct op, keek hem met een betraand gezicht aan en rende daarna naar haar tent.
Die nacht had ze maar slecht geslapen! Ze wist dat hij eigenlijk gelijk had en werd daar ook telkens aan herinnerd door de tinteling in haar billen.
De volgende dag was de spijt echter al snel weer verdwenen toen ze zijn zelfvoldane blik zag bij het binnenkomen in de winkel. Hij genoot er gewoon van! Het was tijd voor de genadeklap.
Met haar ogen gericht op de grond was ze naar hem toe gelopen en had hem zachtjes aangesproken. Toen hij zijn hand onder haar kin legde en haar dwong hem aan te kijken had ze sorry gezegd en ze had gezien dat zijn hart smolt. Bingo! Ze had hem weer te pakken. Wat waren mannen toch makkelijk in te palmen.
Die week had ze echter niks meer gedaan uit angst dat dat te doorzichtig zou zijn. Maar de dag van het grote feest was natuurlijk de perfecte tijd ervoor. Dus had ze ’s morgens met hem het eten en drinken verzameld, de slingers uitgezocht en opgehangen en daarna was het alweer lunchtijd geweest. Ze waren niet bij de anderen gaan zitten. Ze had hem gevraagd apart te gaan zitten omdat het einde van de vakantie eraan kwam en ze hem zo zou gaan missen.
Op de boomstronk was ze tegen hem aangekropen en hadden ze elkaar gekust. Zijn handen waren een eigen weg gaan zoeken naar haar borsten. Ze liet hem nu gaan. Sterker nog, ze duwde zijn handen daarna omlaag naar haar buik. Zijn vingers zochten de rand van haar korte broek en maakten de knoop en rits los. Ze vervolgden hun weg omlaag en vonden haar warme plekje. Bij de eerste aanraking merkte ze dat ze eigenlijk al wel erg opgewonden was. Haar nog steeds kussend begonnen zijn vingers te kriebelen. Binnen zeer korte tijd wist hij haar naar een hoogtepunt te krijgen. Kreunend tegen zijn borstkas liet ze het over zich heen komen. Na wat te zijn bekomen was ze opgestaan en had hem recht in de ogen aangekeken. Ze zag zijn lieve, vragende ogen en moest even terugdenken aan de avond dat hij haar over de knie had gelegd om de kracht te kunnen vinden voor wat ze zich had voorgenomen. Daarna had ze hem verteld dat ze helemaal niet verliefd op hem was, ze hem walgelijk vond en echt nooit iets voor hem zou voelen… maar ze had hem niet meer kunnen aankijken.
Hoe ze weer bij haar tent was gekomen wist ze niet meer. Wel stond nog duidelijk in haar geheugen gegrift hoe ze vervolgens een uur lang had geloofd dat de wereld was vergaan. Ze kon niet geloven dat ze het echt had gezegd. Het gevoel van triomf was er eigenlijk helemaal niet geweest. Ze wist dat ze hem pijn had gedaan en dat hij dat helemaal niet had verdiend. Hij was altijd zo lief voor haar geweest en had altijd het beste met haar voor gehad. En zij had hem voorgelogen en in de maling genomen. Ze had hem in het diepst van zijn hart gekwetst. Waarschijnlijk wilde hij haar nooit meer zien. En daar zou hij nog gelijk in hebben ook. Bestond er op deze aarde een vrouw die nog slechter was dan zij?
Ze zou niet meer naar het feest gaan, ze kon zelfs nooit meer op deze camping werken!
De gedachte dat ze hem nooit meer zou zien deed haar weer in de benen komen. Ze fatsoeneerde zo goed mogelijk haar kleren en haren. Ze waste haar gezicht met koud water om de sporen van het huilen te verbergen. Ze moest in ieder geval haar verontschuldigingen gaan aanbieden. Dat had hij verdiend!
Hij was bezig geweest het kampvuur aan te krijgen. Op het moment dat hij haar had gezien had hij zijn taak overgedragen en had haar apart van de groep genomen. Met zijn armen over elkaar had hij haar aangekeken. Ze had zich zo klein gevoeld…
Ze gooide alles eruit. Ze vertelde over haar angst, haar frustratie, haar liefde voor hem en ze bood wel 25 keer haar verontschuldigingen aan. Al die tijd zei hij niks. Al die tijd keek hij haar emotieloos aan. Pas toen ze zich om wilde draaien om voorgoed de camping te verlaten noemde hij haar naam. Ze draaide terug en keek hem onzeker aan.
“Het heeft je wel veel tijd gekost om dit te gaan inzien hè? Maar ik ben blij dat je nu besloten hebt toch met me verder te willen want ik zou niet meer zonder je kunnen. En veeg nu die tranen af zodat we ons eindelijk in het feestgedruis kunnen storten!”
Meer zei hij niet. Hij sloeg een arm om haar schouder, gaf een kusje op haar neus en nam haar mee naar het kampvuur.
Het feest was druk en gezellig geweest. Ze had de hele avond gerend om het de kinderen naar hun zin te maken en had regelmatig naar Peter gekeken die haar dan een glimlach of zoenhandje had toegeworpen. De hele avond hadden de vlinders door haar buik gejaagd. En uiteindelijk was het later en later geworden.
Ja het was een geslaagd feest geweest, de beste in jaren! Alle kinderen lagen nu lekker te slapen. En zij zat hier met haar Peter bij het vuur na te genieten. Hij had haar niet verbannen, was niet gaan schreeuwen, hij had haar genomen zoals ze was. En nu hadden ze eindelijk tijd voor elkaar.
Met een glimlach draaide ze zich naar hem om. Hij keek op haar neer met zijn donkere ogen. De glimlach was er echter uit verdwenen.
“Ga je met me mee naar mijn tent?” vroeg hij met schorre stem.
Toch nog wat aarzelend zei ze ja. Er had een soort waarschuwing in zijn stem geklonken. Ze wist dat ze nog niet helemaal was vergeven.
Bij zijn tent ging hij haar voor naar binnen. Toen ze door de rits naar binnen stapte zag ze hem midden in de tent op een stoel zitten. Hij klopte dreigend op zijn knie.
“En kom nu maar eens hier liggen jongedame want we hebben nog een rekening te vereffenen!” |
Verhalen 
Verhalen
om mee te beginnen
prachtig en mild
bijzonder
spanking verhalen