sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

anima Bevlogen lid Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling:  Stemmen: 9 Gepost op maandag 28 maart 2005 - 11:19 pm:    Opgedragen aan Janneman. Een tong likt een oorschelp, kippenvel verschijnt op beide lichamen. Vochtige, hortende ademstoten geven klank aan het verlangen. Een paar billen beweegt zich in de richting van de hand, van de tastende, rond de aars cirkelende vingers. Ja, als je maar lang genoeg plaagt, wordt de drang naar een anale penetratie vanzelf onweerstaanbaar. Hij zucht. Hij rilt. Ik ben ontroerd. Terwijl hij met zichzelf worstelt, flitsen er allerlei beelden door m’n hoofd. Het is niet de eerste keer dat ik een dominante aanpak probeer, het is wel de eerste maal dat hij ondanks zijn angst zo ontvankelijk schijnt, dat hij zich echt lijkt te willen geven. Ik aarzel even, maar mijn opwinding krijgt de bovenhand. Het beeld, over hoe ik hem ooit zal meenemen aan een leiband met een buttplug in, deel ik met hem. Hij zal naakt zijn, geknield, ten dienste van iedereen aan wie ik hem toewijs. Zijn gehijg en erectie vertellen me dat het goed is. Een vinger dringt zijn opening binnen. Het is waar, kontjes-ook die van mannen-zijn als zuigende monden, ik hoef bijna geen enkele moeite te doen. “Laat me zien hoe je jezelf klaarmaakt.” Met de blik afgewend geeft hij hier gehoor aan en begint zichzelf te strelen. Ik betoon nog enige coulantie deze keer, volgende maal zal ik eisen dat hij me aankijkt. Een tweede vinger zorgt voor een schrik-effect, maar geen heerlijker afrodisiacum dan angst. Aan zijn gezicht valt de plotse twijfel af te lezen. Ze is zo kordaat, meent ze dit echt, wat zal dit brengen, is dit normaal…? “Ik ben trots op je. Schroom niet, laat me genieten.” Mijn vingers woelen pijnlijk, zijn orgasme is onhoudbaar. Een paar zoenen en een opfrisbeurt later vraag ik hem hoe hij zich voelt. Als hij over zijn lichaamsdelen spreekt, gebruikt hij verkleinwoorden. Het is de eerste keer dat ik dit hoor van een man. Of hij dit doet om z’n schaamte te maskeren, vraag ik. Het is immers de eerste keer dat hij zich echt aan iemand geeft. “Misschien, maar ik voelde me sowieso geen man, maar een jongetje”, fluistert hij zachtjes. Ik weersta aan de drang hier lollig over te doen. Het is mij immers niet onbekend hoe onderdanige vrouwen het soms over hun kutje hebben. “Goed”, antwoord ik, “ik weet niet of we hierin verdergaan, jij ook niet, we nemen het zoals het komt…maar àls je ooit wat van me wilt, dan volstaat het me niet dat je je komt aanstellen." Duidelijkheid wil ik. "Je zal me vragen of je mijn jongetje mag zijn.” Het kan me niet schelen dat het belachelijk klinkt, ik zie hoe klein en kwetsbaar hij is, hoe mijn woorden hun effect niet missen. Zijn hoofd zoekt zich te begraven in het kussen, terwijl hij me bijna onhoorbaar bedankt. Mijn handen strelen hem, heel kort, net voldoende om hem gerust te stellen, hem te laten weten dat ik trots op hem ben. “Er is nog de kwestie slip, zegt dat jou iets?” “Ja”, antwoordt hij op fluistertoon, “die zal ik niet meer aanhouden in bed. Maar ik vond m’n pyjamabroek niet en ik had het koud en het was een schone slip en…” “Daarover hadden we het vorige keer al, niet?” Hij beaamt. “Ik wil het niet hoeven te vragen, ik vind het een verfoeilijke gewoonte.” Weer knikt hij. “Als ik bij je in bed kom, wens ik geen slip aan te treffen. Nooit. Al slaap je alleen en krijg je mij onverwacht op bezoek midden in de nacht, dan sta je onmiddellijk op en trek je dat onding uit, zonder vragen, zelfs al heb ik niet de minste zin je aan te raken. Dat is een gevolg van de keuze die je nu maakt, al kan je altijd terug.” Hij begrijpt: “Geen slip meer, beloofd.” Mooi. Ik heb het geluk naast een bamboeveld te wonen. “Op je buik dan nu, voor die slip.” Het is de eerste keer dat ik bamboe gebruik, ik ben mild, het is vooral aftasten, het is allemaal al eng genoeg voor hem. Twintig in kracht toenemende roffeltjes kleuren zijn billen lichtroze. Ik geniet, weet nu al dat dit slechts een begin is. Hij verstopt zijn blozende hoofd. Rust maar even, denk ik bij mezelf. "Sta op", sprak Hij, "opdat je voor Me kan knielen."