sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

reintoch Beheerder Bericht Nummer: 25 Aangemeld: 02-2002 Beoordeling:  Stemmen: 2 Gepost op zondag 04 april 2004 - 07:36 pm:    over de knie: de ideale straf? Hmm, je roert wel heel veel aan in je brief. Zoveel dat ik bij voorbaat weet dat veel zal blijven liggen. Maar een paar hoofditems: daar wil ik zeker wat mee doen: waar komt die opwinding vandaan rond het straffen van kinderen want doe je met je fantasieën over het straffen van kinderen schaam ik me, voor mijn fantasieën, mijn verlangens, mijn handelen boosheid en straf, hoe verhouden zij zich over de knie als het echt niet anders kan? De laatste twee komen in dit bericht aan de orde, de overige bewaar ik nog even als het echt niet anders kan Het kan altijd anders. En ik denk dat het ook altijd anders moet. Ik wil het in ieder geval altijd anders: Omdat het grote risico’s met zich meebrengt (zie vorige stukjes). Omdat ik geen voorbeeld wil kunnen zijn voor anderen. Omdat anderen er niet net zo zorgvuldig mee zullen omgaan als ik. Omdat de (huidige) maatschappij dat van mij verlangt. maar wel de beste straf Daar staat tegenover dat ik -dwars tegen alle heersende pedagogie in- dat ik denk dat van alle straffen "over de knie en een pak slaag" eigenlijk de beste straf is. Als het zorgvuldig wordt toegepast. En nogmaals, niet-straffen, maar voorleven, corrigeren, belonen heeft wat mij betreft altijd de voorkeur. Maar soms is meer nodig. Dan moet je straffen, en dan vind ik over de knie een heel goede, zo niet de beste straf. waarom is over de knie zo’n goede straf Hij is direct, het wordt als straf ervaren, de koppeling tussen fout en straf is heel duidelijk, je voelt het, het verlicht het schuldgevoel, het grijpt diep in op de gevoelswereld, het is maar even en meteen daarna kan getroost worden. En dat laatste is echt verschrikkelijk belangrijk: troosten. begrip Nog iets wat heel belangrijk is: echte boosheid mag geen rol spelen. Begrip wel. Begrip moet! Je begrijpt waarom het kind in de fout ging, en straf is de consequentie. Niet meer - niet minder. boosheid Zoals je zegt: kinderen kunnen niet omgaan met boosheid, zeker geen echte boosheid. Volwassenen ook maar ten dele. Daarom mag -echte- boosheid geen rol spelen bij straf. Je moet je altijd kunnen beheersen (je boosheid onderdrukken indien aanwezig) in elk mogelijk opzicht als je straft. Kun je dat niet, dan mag je niet straffen. Ook volwassenen niet. schuldgevoel De koppeling met schuldgevoel is ook belangrijk. Het maakt dat straf zich verankerd in je ziel. Overtreding, straf en verlossing verenigen zich. Maar: als het schuldgevoel te groot is, moet je niet straffen. Dan zal de gestrafte na afloop het niet van zich kunnen afschudden. En dat vind ik voor een straf noodzakelijk. En als het schuldgevoel afwezig is? Dan verliest de straf zijn emotionele waarde. Dan ontstaat verzet tegen de straf. Onverschilligheid ook: ik zorg er wel voor niet betrapt te worden. En verwijdering tussen straffer en gestrafte. Tenzij er zeer veel acceptatie is bij beide: bij deze daad hoort deze straf. Ik vind het niet erg dat je dit doet, maar dit is de consequentie. Ik vind het niet erg dat ik dit gedaan heb, maar dit is het spel. Straf en volwassenen Alle elementen die ik hierboven beschreef voor straffen van kinderen, zijn ook precies de elementen die ik in het straffen van mijn volwassen partner essentieel vind. En die voor ons beiden een wezenlijk onderdeel van onze relatie vormen. Net zo goed als wat je beschrijft als zorgtaak: ik als opvoeder heb een zorgtaak heb. Beide kunnen niet zonder elkaar. Normaal als ik straf (en dan bedoel ik straf als straf, niet als opwindende gebeurtenis), straf ik omdat: mijn geliefde zich schaamt voor haar daden (met mate)        het schuldgevoel verdwenen, de schuld is vereffend omdat mijn geliefde gedaan heeft wat niet mocht,       en weet dat straf de consequentie is        het spel is gespeeld wanneer zij (met mate) mijn boosheid heeft opgewekt        mijn ongenoegen verdwenen, ruzie voorkomen En op dat laatste terrein zijn wij samen aan het experimenteren. Want het lukt alleen als de boosheid beheerst wordt, het besef bijtijds aanwezig dat escalatie dreigt, en de reden helder geformuleerd kan worden. Ook daarover: wellicht later. billen...stil wachtend...over mijn schoot...