sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

reintoch Beheerder Bericht Nummer: 22 Aangemeld: 02-2002 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op zondag 22 februari 2004 - 07:05 pm:    kinderen straf je niet Bedankt voor je belangrijke bijdrage aan deze discussie, Sanne. Sanne geeft goed aan waar het belangrijkste verschil ligt tussen het (fysiek) straffen van kinderen en volwassenen: bij kinderen is er geen sprake van vrijwilligheid. En daar is in feite alles al mee gezegd. Daarbij geeft Sanne aan: kinderen zoeken de straf niet op, maar trachten die te vermijden. De meeste kinderen... want bij in een aantal biografieën van masochistische vrouwen kom ik tegen dat ze -als kind- wel naar straf verlangden, soms er zelfs haast wanhopig naar op zoek waren. Ook stelt Sanne dat de manier van straffen anders is: als kind hou je je benen bij elkaar. Bij (jonge) kinderen speelt denk ik het uitkleden sowieso niet een rol. Jonge kinderen hebben in het algemeen geen (sterke) schaamte gevoelens. Nodig om het gewenste effect van uitkleden en spreiden te bereiken: vernedering als toegevoegde straf. Je beschrijft doordringend hoe fout het fysiek straffen van een kind kan zijn: verlatingsangst is denk ik de ergste emotie die een kind kan overkomen. En dat geldt dus wat mij betreft niet alleen voor fysieke straffen, dat kan gelden voor elke vorm van straffen. In mijn visie dien je als ouder strepen te zetten: wat kan en wat niet kan. Het straffen zelf is minder belangrijk. Vaak zie dat de straf belangrijker wordt dan de streep die gezet wordt. En dan schiet je je doel voorbij. Sanne beschrijft dat ook heel indringend: de angst die ze voelde voor de straf. Voor degenen die dan stellen: dat is toch de bedoeling (Sanne vertelt zelf dat ze er dan ook alles aan doet om die straf te vermijden). Ik denk het niet. Iets niet doen om straf te vermijden, heeft geen intrinsieke waarde: je doet iets niet omdat je daar zelf ook van overtuigd bent. Alleen voor heel kleine kinderen werkt een dergelijke methode echt. Maar ik denk dat deze ‘pedagogische overpijnzingen’ wat buiten deze discussie vallen. Nogmaals, alleen al vanwege de onvrijwilligheid is het fysiek straffen van kinderen volgens mij nooit goed te keuren. En de risico’s van mishandeling zijn zó groot. Maar toch, maar toch.... soms denk ik wel eens: als straf op zijn plaats is (en dat is dus niet vaak), is dan een straf die snel voltrokken wordt, die echt als straf voelt, waar de relatie tussen overtreding en gevolgd direct ‘voelbaar’ is, maar die daarna meteen gevolgd wordt door opluchting en bevestiging van de ouderlijke liefde, niet te verkiezen boven welke andere straf* dan ook.... Indirect vormt Sanne verhaal óók daar een pleidooi voor. *Zoals het ontnemen van voorrechten, strafregels, financiëel boete doen, onthouden van liefde, voor-het-eten-naar-bed, het doen van werk (zoals het schrijven van een opstel: de meest gangbare -zogenaamd positieve- straf in mijn jeugd) ps: persoonlijk vind ik het feit dat discussies op deze site juist lang lopen een pré van deze site. Sommige discussies zijn tijdloos.... billen...stil wachtend...over mijn schoot...