Heelmeester
Productief lid
Bericht Nummer: 32 Aangemeld: 12-2006
Beoordeling: Stemmen: 1 | Gepost op donderdag 22 januari 2009 - 03:09 pm: | |
Verkrachting of dominante seks? |
In deze discussie spelen de volgende dingen: 1. Het verschil tussen fantasie en werkelijkheid. 2. De tegenstelling tussen (en worsteling met) “vrijwillig” ofwel “met instemming van” (een bijna algemeen geaccepteerde voorwaarde voor BDSM) aan de ene kant, en de zucht naar dwang en macht (zowel het uitoefenen als ondergaan daarvan) binnen de BDSM-wereld aan de andere kant. Als je verkrachting “speelt” (rapeplay dus), dan gebeurt het met instemming van de sub, en is het automatisch geen verkrachting in de zin van de wet meer. 3. Het verschil tussen een “verkrachting” die lustvol en relatief mild wordt neergezet in een verhaal (het lijkt even bijna een kindersprookje met die bruut die zich achter de jassen van de kapstok had verscholen) en een verkrachting zoals die in de praktijk vaak plaatsvindt: met veel agressie en grof geweld, niet zelden onder bedreiging van een mes. 4. De irritatie die bij veel forumleden ontstaat als een verkrachting wordt gebruikt als onderwerp van een geil sm-verhaal, wat opgevat kan worden als een vergoelijking van verkrachting in de praktijk. Zo heeft Stefanie het uiteraard niet bedoeld, maar zij heeft de kritiek wel over zichzelf afgeroepen door een verhaal over dominante seks zoals er vele voorkomen op o.a. deze site, te belasten met de term “verkrachting”. De vrouw uit het verhaal laat zich alles lustvol welgevallen; in feite is er dus geen sprake van verkrachting. Het “geweld” bestaat aanvankelijk uit een enkele “pets” en trekken aan het haar (in “normale” Dom/sub contacten gaat het er vaak veel heviger aan toe). Het “slachtoffer” heeft in het verhaal bovendien de volgende overdenking: "Ze stelde zich namelijk voor dat iedere vrouw bij dit soort verkrachting zou terugvechten en zich niet zo gemakkelijk zou laten misbruiken als zij. Eigenlijk werd ze zich nu een beetje bewust van haar onderdanige aard." Hieruit blijkt dus ook dat er van verkrachting eigenlijk geen sprake is. Wat ik me na de bijdragen van Rapeslet afvraag (ze mag dit uiteraard voor zichzelf houden) is in hoeverre de verkrachting die zij als 16-jarige heeft meegemaakt en waarvan zij de herinnering koestert, opgevat moet worden als een verkrachting in de zin van de wet. Vond je het op dat moment ook lekker (of vind je alleen het terugdenken eraan lekker), heb je je echt verzet, in welke mate vond er geweld plaats, was er eventueel een mogelijkheid voor jou om eronder uit te komen en wilde je er eigenlijk wel onderuit komen? Met andere woorden: was het een verkrachting of was het dominante seks? Heelmeester |