sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Laura Brookner Actief lid Bericht Nummer: 21 Aangemeld: 09-2005 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op maandag 09 oktober 2006 - 09:39 am:    Over Over de vraag of er een mate van overeenkomst is tussen thrillers en uitingen die handelen over kinderstraf, incest en verkrachting, wil ik bij deze graag mij twijfels uiten. Nu heb je thrillers en thrillers, en durf ik de bewering aan dat er een cruciaal verschil is tussen een aflevering van de Britse misdaadserie “Morse” en een doorsnee Amerikaanse thriller, waarin zelden een enkele moord voldoende is voor subtiele en indringende spanning. Veelal is het beleven van de spanning niet gelegen in het plegen van de moord, maar in de opheldering ervan. Het lijkt me niet vanzelfsprekend dat de kijker zich met de moordenaar vereenzelvigd, maar veelal partij kiest voor de held, die het goede vertegenwoordigd door de moordenaar te ontmaskeren. Er bestaat in de literatuur van de thriller een lange traditie, die aanvangt bij schrijvers als Dickens, Conan Doyle en Edgar Allen Poe. In Dickens’ litteratuur komt ook regelmatig kinderstraf voor, maar uitsluitend om de wreedheid en het onrecht in de Victoriaanse tijd te bespiegelen, en nergens om de straf zelf tot vorm van spanning of genot te exploreren. Het zoeken naar overeenkomsten tussen een thriller en uitingen die als motieven kinderstraf, incest en verkrachting bevatten, vind ik dan ook niet terecht, daar het zo lijkt te zijn dat de spanning bij de liefhebbers van dat laatste genre niet geput wordt uit de opsporing en berechting van de daders, maar uit de daad zelf. Dat er thrillers zijn die zeer uitbundig en vooral tot in de details moorden in scène brengen is helaas een toenemend verschijnsel waar ik zelf geen liefhebber van ben. Blijkbaar heeft de beschouwer steeds meer beeldmateriaal nodig om zijn fantasie te prikkelen. Maar het lijkt me geen rechtvaardiging voor het verbeelden van kinderstraf, incest en verkrachting. Ik vraag me af of wij zouden moeten meewerken aan de belevingswereld van hen die opwinding putten uit beschrijvingen van kinderstraf, incest en verkrachting, want gewild of ongewild doen we dat als we onszelf hier niet intomen. Dat is dan ook de reden dat ik het genre niet aan het gewillige papier toevertrouw.