sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Agiel Actief lid Bericht Nummer: 23 Aangemeld: 07-2008 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op woensdag 25 oktober 2023 - 10:16 pm:    Mijn stoel is geduldig en ik ook Als ik de deur achter me dicht doe, is er geen weg meer terug. Je staat voor me, met je handen op de rug. Ik geef je een preek, vertel je dat je het niet goed gedaan heb. Het is geen boze preek, ik ben rustig, praat zacht en kies mijn woorden zorgvuldig. Je moet me aankijken. Ik vertel je wat ik van je gedrag vind, en dat je gecorrigeerd moet worden. Ik ben niet boos, eerder bezorgd. Twintig minuten eerder zit je nog op mijn bank, in de woonkamer. We drinken een kopje thee. Je bent gespannen want je weet wat er gaat gebeuren. Maar je weet dat je het nodig hebt. Dat je je hoofd weer even leeg moet laten maken, even je weer dat kleine meisje voelen, dat voor een paar minuten helemaal de controle kwijt is, het meisje dat zich moet overgeven aan mijn autoriteit en mijn discipline. Als de thee op is, zeg ik dat je naar boven moet gaan, en met je billen bloot op de overloop in de hoek moet gaan staan. Je slikt, je weet dat het zover is. Maar je verzetten heeft geen zin, je weet wat er gaat gebeuren, en als je nu dwars gaat liggen wordt het alleen maar erger. Als ik je mijn preek geef, moet je luisteren. Dat is lastig, je wilt zoveel zeggen, maar dat mag niet. Je mag alleen maar ‘ja’ of ‘nee’ zeggen. Als ik klaar ben vraag ik je of je begrijpt waarom je nu straf gaat krijgen. Je knikt. Ik pak een stoel en ga zitten. Ik geef aan dat je over mijn knie moet komen. Een seconde twijfel je, een seconde die een uur lijkt. Je wilt niet, je wilt heel graag, je vindt het vreselijk, je hebt een week naar dit moment verlangd, het gaat pijn doen, maar na afloop is het alleen maar lekker. Je kijkt wat ik in mijn hand hebt en je schrikt. Ik knik nog een keer nadrukkelijk, dat je nu echt over mijn knie moet gaan liggen. Je gehoorzaamt. Als ik mijn straffend werk afrondt, ben je in tranen, verdrietig en beschaamd. Maar opgelucht dat het voorbij is. Je mag op je knieën voor me komen zitten, ik geef je een knuffel. Ik vraag of je deze straf verdiend hebt. Je knikt. Je mag opstaan en in de hoek gaan staan. Ik geef je nog een paar minuten om weer tot je zelf te komen. Is het nu opwinding, is het schaamte? Je weet het niet precies, maar je weet dat je hoofd leeg is, je voelt een geweldige rust, de werkstress van de afgelopen weken is ineens weg. Je bent even helemaal nergens verantwoordelijk voor, je hoeft alleen maar hier te staan en te wachten tot ik zeg dat je weer mag aankleden. Al lezend weet je dat dit is wat je wilt. Je bent tot hier gekomen, en waarschijnlijk lees je dit nu voor de tweede of derde keer. En nu moet je moed verzamelen om eindelijk eens een mailtje te sturen. Maak het jezelf niet te moeilijk, ik kan mooie verhalen schrijven, maar dat verwacht ik helemaal niet van jou. Stuur een (super kort) mailtje naar agiel@kpnmail.nl. En daarna gaan we eerst eens uitgebreid met elkaar mailen. Om te kijken of ik de man ben die jou op je blote billen moet geven. En om er achter te komen of er een klik is. Neem je tijd, straks als je in mijn studeerkamer staat, met twee rode en warme billen en je neus tegen de muur, dan heb je ook alle tijd om rustig na te denken. Dat is toch wat je wilt, of niet?