sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Nieuwsgierig Beginnend lid Bericht Nummer: 7 Aangemeld: 01-2007 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zaterdag 08 september 2007 - 04:59 pm:    Rood-blauwe tekeningen... Voor mij zijn er meerdere dingen die ik erg kan waarderen aan het geslagen worden: Het wachten: de schaamte en gevoelens van naderend onheil tijdens de preek, of juist de stille angst tijdens het wachten in de hoek. De pijn: het niet kunnen zien aankomen van de slagen, maar ze wel kunnen voelen. Keer op keer. De verschillende soorten pijn die er zijn en die me altijd weer lijken te verassen: korte en stekende pijn, doffe en gloeiende pijn en alles wat daar tussenin, naast, boven en onder zit. De afloop: dat trotse, opgeluchte gevoel. Je ademhaling is weer enigszins gekalmeerd, alhoewel je hart nog steeds her en der slagen mist. Warme gloeiende wangen van inspanning, emotie en misschien toch stiekem weer die trots. Natuurlijk is er ook het vertrouwde branderige, gloeiende gevoel op de geraakte plekken. Het tintelen daar waar je geraakt bent. En tenslotte dat haastige loopje naar de spiegel waarin je jezelf toch even moet bekijken. Zien hoe de kleuren er dit keer uitzien, welke sporen waar zitten, terwijl je je afvraagt hoe lang je dit maal een geheim schilderij met je mee mag dragen.