sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

MisTique Bevlogen lid Bericht Nummer: 57 Aangemeld: 09-2005 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op woensdag 23 januari 2008 - 10:03 am:    Over overgave Hallo allemaal, In de laatste berichten lees ik ontzettend veel mooie visies op de wisselwerking tussen D en s, ook lees ik dingen die ik steeds minder begrijp. Dingen die ik door de jaren heen minder ben gaan begrijpen, uiteraard respecteer ik de individuele belevingen en visies maar ik wilde toch ook mijn gevoel en gedachte, maar meer nog mijn beleving hier delen. Door de jaren heen heb ik diverse insteken meegemaakt om bdsm te beleven, de meeste daarvan komen overeen met wat in de laatste berichten wordt aangehaald. Ze waren toegespitst op bakens die ik in de berichten ook tegenkom, zoals: 'vertrouwen op de Dom dat hij weet wat goed voor je is', 'verzet of aarzeling opgeven', 'de vechtlust en totale wilskracht van een sub breken om deze om te zetten in totale toewijding aan de Dom', 'de basisregels blijven gelijk, de regels van opdrachten kunnen veranderen maar niet door de sub zelf veranderd worden'. Ik heb ze allemaal ervaren en pas nu durf ik te stellen dat de échte overgave en toewijding daar nooit zo puur aanwezig is geweest als in de relatie die ik nu heb. Natuurlijk ben ik me gaan afvragen waarom, waar ligt het verschil? Het grote verschil zie ik in de wijze van benaderen, hoe de Dom de sub benadert en andersom maar ook hoe beide de relatie en wisselwerking hierin benaderen. Regels en opdrachten lijken ogenschijnlijke duidelijkheid te geven, ze suggereren dat er overgave is aan de kant van de persoon die zich gedraagt naar de regels, feitelijk is het zo dat deze zich echter aanpast aan de situatie. Er worden in de situatie D's regels neergelegd waarvan wordt verwacht dat de sub zich ernaar schikt. Nu vraag ik me af, is dat de ideale omgeving om overgave te laten bloeien? Is er echt overgave wanneer een sub zich gedraagt naar de regels? Zich vasthoudt aan de gedachtengang dat haar (of zijn) Dom weet wat goed voor haar is? Nu bevind ik me in de luxe positie dat ik de verschillende kanten ken, dus de kant waar D's zich kenmerkt door regels, procedures en het vertrouwen dat de Dom weet wat goed voor de sub is. Ik ken de relatie waarin geen machts onevenwicht is maar die toch een beperking oplevert om te komen tot overgave. Het wezenlijke verschil ligt voor mij, als ik alle reacties zo eens lees en kijk naar mijn eigen beleving, in het loslaten van sommige gedachtengangen. Gedachtengangen die vasthouden aan kenmerken die binnen bdsm en D's verhoudingen gangbaar zijn. Ik worstel nu al meer dan een kwartier met hoe ik het duidelijk kan omschrijven, zonder arrogant te willen klinken....ik krijg steeds vaker het gevoel dat mijn persoonlijke beleving van bdsm voorbij de beleving is gegaan waar ik over lees op websites en fora. De basis ligt in verhoudingen die voortkomen uit wederzijds respect van mens tot mens. Ik respecteer mijn partner om wie hij is, zijn totale zijn wordt gevormd door meerdere aspecten, zijn Dominantie is slechts één aspect in de complete mens die hij is. Die Dominantie is er, die bestaat ook zonder mij, er is ruimte voor groei en ontwikkeling, voor delen en beleven, omdat ik me daarvoor openstel. Niet omdat ik onderdanig ben, niet omdat ik 'Zijn' sub ben, niet omdat hij van mij verwacht dat ik dit doe. Ik stel me open omdat dat het mooiste is wat ik mijn partner kan geven, ruimte om te zijn wie hij is. In dat openstellen kan ik ook de aspecten van mijn complete zijn kwijt, daar valt overgave ook onder. Overgave is niet alleen een uiting van onderdanigheid. Overgave is er aan beide kanten in een relatie, is deze er niet dan is de relatie niet in balans. Nu ga ik ongetwijfeld voor een aantal mensen erg ver en stel ik 'enge' dingen ;-) (voor degene die zich al een hele tijd aan mijn schrijven stoort....je hoeft niet te lezen...) Er wordt binnen de groep mensen die zich herkent in D's verhoudingen en dit binnen hun relatie(s) beleeft uitgegaan van een aantal standaard principes. Eén van die principes is dat overgave ligt aan de kant van de onderdanige. Ik denk dat overgave een basis emotie/uiting is de we als mens in ons dragen, en die in een relatie zorgt voor balans mits beide partners in staat zijn die overgave te ervaren. Overgave in je laten leiden door de situatie, in je laten leiden door wat je voelt (niet specifiek door wat je denkt). Overgave ligt in het je durven laten leiden door iets anders dan wat denken je voorspiegelt, de overeenkomst tussen deze visie en de gedachtengangen binnen bdsm is dat onderdanigen moeite (kunnen) hebben met het loslaten van wat denken hen voorspiegelt. Nu is dat niet alleen een struikelblok voor onderdanigen, het is een struikelblok voor ieder mens, je ervaart pas vrijheid en overgave in jezelf wanneer je het denken los laat. In de wisselwerking die kenmerkend is voor de relatie tussen Wanderer en mij stimuleren en inspireren wij elkaar om ons los te maken van wat het Ego ons voorspiegelt. >>> Ego bedoel ik niet in de zin van egoïstisch, Ego is een deel van ons mens zijn dat wordt aangestuurd door ons denken, denken leidt ons weg van de kern en basis in ons zelf,die gekoppeld is aan voelen, beleven en puur zijn. (maar ik zal niet al te ver afdwalen). <<< We geven elkaar en onszelf de ruimte om ons over te geven aan wat in ons leeft, niet aan wat we denken dat in ons leeft. In die kern van wat in ons leeft zit overduidelijk aan Wanderer zijn kant een sadistisch en dominant aspect, en aan mijn kant een masochistisch en een onderdanig aspect. We duiken echter niet in die aspecten maar benaderen elkaar in onze totaliteit. Dat maakt het soms enorm complex, het vraagt er namelijk om dat we beide voortdurend vertrouwen op ons eigen gevoel en we nimmer voor de ander weten wat goed voor hem/haar is. We uiten wat we voelen, we praten over wat we voelen en jahoor we denken er ook over (daar heeft denken wel degelijk functie). We laten ons leiden door wat we voelen, in dat gevoel ontstaan op natuurlijke wijzes wisselwerkingen. Wisselwerkingen tussen de verschillende aspecten in ons beider zijn, we vertrouwen op die wisselwerkingen die ons ook nog wel eens met onverwachte wendingen confronteert. Er is geen duidelijke rolverdeling, er zijn geen regels (als er een regel is dan is het dat we vertrouwen op ons gevoel en ons daardoor laten leiden), er is geen machtsverschil, geen machtsverhouding en toch is er overduidelijk een wisselwering tussen de Dom en sub, tussen de Sadist en Masochiste, tussen het kleine jongetje in hem en het kleine meisje in mij, tussen de minnaar en de minnares, tussen het vriendje en vriendinnetje maar..die wisselwerking is niet uitsluitend voorbehouden aan bijvoorbeeld de Dom en de sub, het kan ook zijn dat die aanwezig is tussen bijvoorbeeld het kleine jongetje en het vriendinnetje, tussen de Sadist en de minnares. Het ligt niet vast, de wisselwerking komt tot bloei omdat we beide vertrouwen op wat we voelen in onszelf, omdat we ons daarin kwetsbaar durven openstellen naar elkaar toe. Omdat we elkaar als gelijke beschouwen en de diverse aspecten zien als deel van de complete mens die we zijn zonder een aspect te zien als op zichzelf staand. Dus Dominantie is een deel van de mens Wanderer, onderdanigheid is een deel van de mens MisTique. Zouden we deze aspecten gaan koppelen aan procedures, regels en (wederzijdse) verwachtingen dan doen we onszelf en elkaar tekort. Dat moest ik even kwijt ;-) liefs MisTique Leven is een mysterie dat geleefd wil worden.