sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Grey Spanker Actief lid Bericht Nummer: 28 Aangemeld: 03-2010 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op zondag 22 juni 2014 - 02:11 pm:    Keuzes keuzes keuzes Hallo Madelief! Wat een eerlijke en dappere vraag die je stelt. Net als Janneman ben ik een man, en ook nog eens dominant en sadist, één ding weet ik daarin heel erg zeker, en dat is dat ik de dingen niet weet! Daarin is het ook echt zo dat een dominant niet zo maar in het hoofd van een sub/switch kan kijken en vervolgens een kant en klare oplossing weet, weet waar de behoeften liggen, waar de grenzen zijn, en wat de diepste wensen én angsten zijn. Het feit dat je nachtrust zo kort geworden is, je zo kan genieten van wat je leest, je al je voorkeuren over wat je meer of minder prikkelt aan het ontdekken bent, geeft aan dat je er wel heel hevig en intens mee bezig bent. Knap vind ik dat je ook ontdekt dat er dingen zijn die je in de praktijk nooit wilt ondergaan, maar die in het lezen en de fantasie je echt wel lichamelijk opwinden. Waar je zelf al de vraag steelt over klaar kunnen komen op pijn, zet je er zelf de nuance al achter. Ik weet ook niet of het een wens is en of dat ook moet. Voor mij is het zo dat, als jij besluit het ooit ergens in een veilig moment wel in de praktijk een stukje mee te willen maken dat het enige is wat telt dat het goed voor je voelt. Over dominanten? Het zijn gewoon mensen, niet meer en niet minder, net als in het gewone leven zal de één meer en de ander minder empathisch zijn. Net als in het dagelijkse is niet iedereen geschikt om die juiste partner te zijn. Ja, het is een zoektocht die heel lastig kan zijn, en ook afhankelijk is van je eigen wensen. Is het om "Die Dominant op het witte of zwarte paard" te vinden die gelijk ook je levenspartner mag zijn om je op handen te dragen, dan vrees ik dat het knap lastig wordt. De andere kant, een "spelpartner" om het in een veilige manier te ontdekken moet toch ook minstens een goede connectie met je hebben, je veiligheid bieden en vertrouwen dat hij samen met jou naar je gevoel, verlangen en zeker ook naar de realiteit kijkt. Wát zeggen die verhalen? Sommige verhalen zijn niet meer (en zeker niet minder) dan een mooie fantasie, waarin de dromen van de schrijver omgezet zijn in woorden en beelden. Aan de andere kant zit er natuurlijk een stuk in van wat er ooit gewenst of gebeurt is. Mijn verhalen? Heel soms is het een stukje pure fantasie, meestal is een verhaal bij mij een verwerking van een bijzonder moment waarin ik betoverd ben door een ongelooflijk mooi iets en wat ik daarin (bijna) als in het verhaal heb mogen beleven. Voor mij is dat schrijven een stuk om de verwondering te verwoorden, misschien wel om het een plaats te geven, te verwerken wat mijn verstand niet bevatten kan, maar waarin het gevoel zo diep en intens geraakt is, dat ik het op een manier moet uiten om er niet in te verdrinken. De vergelijking van Janneman vind ik heel mooi. Je kan lezen over ervaringen en fantasieën, je kan zelf je ervaringen maken. Het gaat er om wat voor jou goed voelt. Als je (in het nu) voelt dat het lezen, schrijven en fantaseren genoeg voor je is, dan is het genoeg. Als je zelf het gevoel hebt dat je het ook wilt ervaren, pas dan is het denk ik het goede moment om er ook stappen in te ondernemen. Heel bot, één van de eerste dingen die in de praktijk kan, is dat je zelf met je lichaam speelt, en waar je meer op het gedeelte mindplay bezig bent is dát natuurlijk lastiger te doen, maar in het lichamelijk de eerste stapjes van ervaren is het ook mogelijk om zelf te kijken welke dingen je wel of niet fijn vindt. Ik geef toe dat het zelf deze dingen doen niet altijd dezelfde impact heeft dan als een ander het bij en met je doet. Zelf wist ik wel dat ik "iets" met BDSM had, maar het heeft heel lang geduurd voor ik er iets mee ben gaan doen. Gelukkig kwam ik die bijzondere partner tegen die mij daarin heeft laten groeien. Hoe mooi de fantasie ook was, hoe prikkelend ook, het was voor mij in het begin heel moeilijk om diegene die ik lief heb en bijzonder vind ook nog eens pijn te doen. Jaren heeft het geduurd en gelukkig was mijn partner geduldig en kon ze, heus wel eens gefrustreerd, omgaan dat ik haar niet meer kon geven, omdat ik zelf die veiligheid nog niet in mij voelde. Kortom, niet ineens, niet alles in een eerste keer, maar als je er aan toe bent met kleine stapjes ontdekken en in de woorden van Janneman, genieten en ervaren of de chocolade voor jou ook zo lekker is, of dat je misschien wel een andere chocoladesmaak wilt proeven. Uiteindelijk houdt niet iedereen van dezelfde chocolade, of blijkt chocolade niet je ding te zijn. 't Is echt een dilemma.... wens je sterkte en vooral, luister naar jezelf en je gevoel... Grey Spanker