Spanking Forum

Nieuw:
Afgelopen Week
Afgelopen 2 Weken
Afgelopen Maand

Zoek op:
verhalen om mee te beginnen   om mee te beginnen
Goud! prachtige en milde verhalen, eerste keus van de Beheerder  prachtig en mild
Verhalen met heel bijzonders volgens de Beheerder - glij over het pictogram om te weten wat    bijzonder
  spanking verhalen
verhaal pictogram
schrijversnaam
uitgebreid zoeken

Handig:
Aanmelden
Log In
Log Uit
Wijzig Profiel
Site-etiquette
FAQ: veelgestelde vragen

Home:
Welkom
SM Verhalen
SpankingForum
Overzicht & Uitleg

Erobird Boekenwinkel

sm & spanking verhalen & forum

Welkom
Verhalen
Nieuw
Zoeken
Boekenwinkel
Aanmelden
Log In
Log Uit

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

    (Slechtste)    1    2    3    4    5     (Beste)

Begin van paginaVorig berichtVolgend berichtEind van pagina Maak een Link naar dit bericht (met rechter muisklik, kies: Snelkoppeling Kopiëren!)

Sheherazade
Oppasser

Bericht Nummer: 6
Aangemeld: 04-2003


Beoordeling: 
Stemmen: 1

Gepost op maandag 25 februari 2008 - 10:13 pm:   

Mijn rode draad



Het was een hectische dag, de dag dat ‘het weekend’ begon. Paklijsten nalopen, boodschappen doen, alles georganiseerd inpakken, niets vergeten mee te nemen, last minute dingen regelen, en zorgen dat we op tijd zouden vertrekken zodat Joy niet op ons hoefde te staan wachten op het station.
Alles lukte en we konden precies op tijd vertrekken R. en ik.
We waren amper vijf minuten onderweg toen ik er achter kwam dat ik mijn tas met o.a mijn zonnebril, die ik op dat moment vanwege het schitterende weer op wilde zetten, vergeten was. Teruggaan betekende dat we niet op tijd op het station zouden zijn.

Het betekende ook: blamage en frustratie voor R. en daarmee straf voor mij. Gelukkig, nu had hij tenminste een reden. Nu hoefde hij tenminste niets te forceren om mij straf te kunnen geven dit weekend ....

Als zijn slavin probeer ik altijd alles heel serieus, contentieus en perfect te doen. Ik probeer alles wat ik doe te doen zoals hij graag wil dat ik het doe.
Dat lukt aardig, maar dat heeft ook een mindere kant.
R. wil me niet zomaar straffen; er moet een aanleiding, een reden zijn.
Omdat ik zo erg probeer mijn best te doen, weegt het feit dat er iets niet goed gaat, er vaak lang niet tegenop om er straf voor te krijgen.

Gevolg: geen straf
Gevolg: niet voelen dat ik een eigenaar heb die de beslissingen neemt
Gevolg: teveel vrijheid, eigengereidheid, teveel mijn eigen plan trekken en mijn eigen weg gaan.
Gevolg: het wordt steeds moeilijker voor R. om mijn weerstand tegen zijn leiding te overwinnen
Uiteindelijk gevolg: crisis

En het begint steeds bij mijn: té serieus zijn, té contentieus zijn en té perfect zijn.


Mijn maatje bij het weekendproject ‘de rode draad’ had vóór de start al een paar keer geroepen dat er een aantal veel te brave subjes bij waren, en rekende mij daar ook toe. Ze riep ons op om alles te doen of te zijn, behalve braaf zijn.
Ik dacht er niet eens over na om daar op in te gaan.
Tot ze er in ons eerste ‘rode draad’ overleg heel serieus wéér mee kwam.
Ik liet het serieuze geregel en georganiseer van het weekend los.
De schakelaar ging om.
Zo maar: als met een vingerknip.
Zonder er verder bij na te denken ging ik mee in de gedachte om ‘tegengas’ te geven ‘leven in de brouwerij’ te brengen, ‘reden te geven’, ‘raakvlak’ te creëren, kortom door ‘onbehoorlijk’ gedrag op een speelse manier ‘leiding’ af te dwingen bij R ....

Dát zou de aan mijzelf opgelegde opdracht zijn voor dit weekend.
Of het gelukt is?
Nou wat dacht je van: “Welke witte muur bedoel je, deze of die?” als je na een al even speels-brutale opmerking met je gezicht tegen en muur in de wacht gezet wordt om je voor te bereiden op een en plein public te gaan ontvangen spanking.

Of deze:
Ik kreeg zaterdag aan het eind van de middag de opdracht om de rest van het weekend, elke keer als ik R. voor iets nieuws aansprak, eerst zijn aandacht te vragen, of als je wilt: respect te tonen, door een kleine kniebuiging te maken, en daarbij mijn rok open te vouwen of op te tillen (afhankelijk van wat voor rok ik op dat moment aan had).
Er gebeurde die avond zoveel om me heen dat ik die opdracht gewoon wel uitvoerde. Maar aan het eind van de avond nam ik me voor om dat de volgende dag helemaal te ‘vergeten’ en maar te kijken waar dat op uit zou draaien.
Toen R. het na een paar uur in de gaten kreeg, vroeg hij me waarom ik geen ‘kniksjes’ meer maakte. Ik antwoordde botweg dat ik daar geen zin in had.
Toen hij me 10 minuten later met zijn blik duidelijk maakte dat hij wilde dat ik op dat moment direct wel aan zijn opdracht gehoor zou geven, en dat heel bewust en duidelijk negeerde was mijn lot bezegeld.
“Dat wordt een zware straf met de cane” was zijn antwoord.

En die heb ik gekregen. Bewust gewild, om zijn leiding te voelen. En met tranen ontvangen.
De tekenen zijn nu 8 dagen later nog te zien. Trofeeën zijn het. Van mij. Van hem gekregen.

Mijn ‘rode draad’ project is meer dan geslaagd.
Mijn doel is nu deze opdracht in het dagelijkse leven na ‘het weekend’ voort te zetten.
Ik weet dat het werkt.

Sheherazade


Opgaan in Overgave