sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

liseke Nieuw lid Bericht Nummer: 1 Aangemeld: 11-2007 Beoordeling:  Stemmen: 3 Gepost op woensdag 20 februari 2008 - 11:12 pm:    Momentopname Hallo, Dat vorig weekend vrij intens was voor heel wat deelnemers, kan ik alleen maar bevestigen. Even "wegschrijven" van een impressie doet dan wel deugd. Hoewel regels, fouten en straf onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn in onze D/s-relatie, kennen wij ook echte spel-momenten, waarbij we aan de D/s-gevoelens uiting geven omdat we er zin in hebben, omdat we ervan genieten. Hier even een impressie van zo een spel tijdens het voorbije weekend, waarbij het eigenlijk niet echt om straf ging. Hopelijk genieten de "omstaanders" nog even na bij het lezen hiervan ( grinn)... en is het een leuk verslagje voor andere lezers. Zaterdagavond... Het diner is geslaagd. Terwijl enkele gasten zich vermaken in de salon met een ingewikkeld dobbelspel, sta ik nog wat na te praten in de keuken tussen de restanten van wat daarnet nog een feestmaal was. Als het gesprek rond de keukentafel afdwaalt naar de technische aspecten van spanking , waarbij de Mannen begeesterd aan het praten zijn en zich volledig uitleven in allerlei praktische tips en details, dwalen mijn gedachten af... Werktuigelijk zet ik enkele kopjes in de vaatwasmachine. Het was een mooie avond... spontaan heeft iedereen zich daarstraks omgekleed voor het diner. Een feestelijk glaasje champagne, een liedserenade en veel gelach, brachten de stemming erin. Hoewel we een etmaal geleden nog vreemden waren, hebben de eerlijke en open gesprekken ervoor gezorgd dat er een ongedwongen sfeer heerst die "echt" aanvoelt, zonder de verplichte sociale glimlach die zo kenmerkend is voor recepties. Ook zelf ben ik nu ontspannen. Ik was erg zenuwachtig geweest vandaag, bang en verlegen en dat tegelijkertijd zo goed mogelijk verstoppend. Mijn mijmeringen worden abrupt onderbroken door de aanwezige Mannen, die een flogger testen. Ik kijk toe hoe ze elkaar helpen, aanwijzingen geven en hoe uiteindelijk het meisje van een van de Dominanten de eer krijgt om de strokenzweep te voelen. Blijkbaar hebben de Mannen de smaak te pakken, en voor ik het goed besef, sta ik voorovergebogen over de keukentafel, naast mijn subzusje, en voel ik hoe mijn billen vrijgemaakt worden. Ik ben wat blij dat mijn hoofd veilig in mijn handen verstopt ligt en niemand mijn verlegen schaamte kan zien. Dit is de eerste keer dat ik publiekelijk aangepakt word...ik vind het doodeng, maar krijg tegelijk een warm gevoel diep binnenin. Die extra spanning voelt eigenlijk wel goed, moet ik tegen mijn zin toegeven. Mijn zusje is wat dit betreft niet aan haar proefstuk toe, maar ook zij ligt gespannen over de tafel gebogen, alert om elk teken van L., onze Dom, zo goed mogelijk op te volgen. Hoelang we daar zo ten toon staan, weet ik niet, ... er wordt losjes gekeuveld over de impact van 2 verschillende zwepen, tot L. uiteindelijk besluit dat mijn zusje en ik dat eigenlijk best kunnen beoordelen. Ik probeer te ontspannen, weet dat ik mezelf moet overgeven aan L., dat de pijn van de klappen alleen dan "goed doet". De eerste slagen vallen mee, ik kan mooi stil blijven, en ben stiekem dankbaar dat L. mijn grenzen zo goed kent, dat Hij me dat beetje trots gunt. Ik voel me fier als ik mezelf zover kan brengen om stil te blijven...en tegelijk weet ik heel goed, dat dit een gunst is, die Hij me verleent. Stilaan gaat het " materiaal testen" over in een echt spel... zoals ook thuis vaak gebeurt, spontaan, omdat L. er zin in heeft en merkt dat ook wij allebei in stemming komen voor "meer". Afwisselend worden onze billen alsmaar roder, waarbij ik stilaan meer ontspan en de pijn met het deugddoende gevoel versmelt. Zoals ook thuis zorgen de gedeelde klappen ervoor dat zusje en ik ons heel dicht bij elkaar voelen. Mijn tijdsbesef verdwijnt...en als L. onze ( nog prille) kennis van de verschillende posities test, gehoorzaam ik zonder aarzelen. De vernedering van het knielen met gespreide benen op de keukenvloer, steunend op mijn handen, met holle rug mijn billen aanbiedend, is groot. Ik schaam me ... en geniet tegelijk van mijn schaamte. L. zegt ons allebei positie 1 aan te nemen: gehoorzaam ga ik rechtop staan, benen licht gespreid, handen in mijn nek en mijn hoofd trots opgeheven... ...tot ik schrik... Ongemerkt heeft iedereen zich rond ons verzameld om mee te genieten van het "keuken-toneeltje" en ik zie ongeveer 12 paar ogen op mij gericht. Even ben ik helemaal in de war, ik zoek een neutraal punt om me op te richten en die blikken te vermijden,.. Het lukt me ternauwernood om mijn concentratie te behouden en stil te blijven onder de laatste reeks klappen. Als L. ons omhelst met de verlossende woorden " het is voorbij, meisjes", ben ik ongelooflijk blij. Blij dat Hij trots op ons is, blij dat we hem niet teleurgesteld hebben, blij dat ook de mensen rond ons positief reageren, al durf ik ze amper aankijken. De blik in de ogen van mijn zusje en haar blozende wangen verraden dat zij net zo fier en blij is als ik. We houden van L. en zijn lieve woorden doen ons allebei stralen van geluk. liefs, lise