sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Kitty Productief lid Bericht Nummer: 39 Aangemeld: 02-2006 Beoordeling:  Stemmen: 2 Gepost op woensdag 02 augustus 2006 - 04:10 pm:    Waarom winden zaken je op Moeilijke vraag. Ik denk dat daar gewoon geen antwoord op te vinden is. Waarom word je opgewonden bij het denken aan spanking of straf. Dat is in mijn geval dus duidelijk waar de trigger zit. Zowel aan de gevende als de ontvangende kant. Ik moet onderhand voor mezelf toegeven dat ik niet gevrijwaard ben van sadistische trekken. Het windt me zeker op om in fantasie iemand voor straf te slaan, en dan wel op de manier van spanking, maar dan wel heel extreem met het doel zoveel mogelijk pijn te doen. Dit kan over de knie zijn, maar ook met attributen, of staand, of geheel vastgebonden over een daarvoor geeigende bench. Ook kan ik oeverloos fantaseren dat ik overheerst wordt door een behoorlijke gemene kerel die mij heel medogenloos straft. En ook hier heb ik het weer over straf op mijn billen. Met andersoortige manieren van slaan of straffen heb ik vrijwel niets. Dus ik ben echt een op en top spanko. Lang heb ik me ongelooflijk schuldig gevoeld voor mijn sadistische fantasieen, die eigenlijk totaal niet overeenkwamen met hoe ik was in het gewone leven. Want hier ben ik juist begaan met mensen en zal alles op alles zetten om te voorkomen dat iemand leed wordt aangedaan. Maar in fantasie, tjonge, ik zou meteen op water en brood worden gezet als ik mijn fantasieen zou uitvoeren (bloos). Inmiddels heb ik de worsteling hiermee maar opgegeven, en gewoon geaccepteerd dat ik mag fantaseren wat ik wil, zolang het maar fantasie blijft. Maar waarom ik dat heb??? Als jij het weet mag je het zeggen. Mijn fantasie zit dus vooral in het meedogenloos straffen van meiden die hier niets mee hebben, lekker foute fantasie dus. Toen ik nog niet real life hier mee bezig was, was ik bang dat ik het dus ook heel opwindend zou vinden om iemand in real life aan te doen waar ik over fantaseer. Maar dit is totaal niet zo, gelukkig! Mijn fantasie gaat vooral over verzonnen personen. Als ik iemand echt ken, wil ik vooral voor haar zorgen, en komt het gewoon niet in me op om haar meedogenloos pijn te doen zonder grenzen te accepteren. Ook is er bij mij geen sprake van opwinding, bij het uitvoeren van een sessie. Vreemd toch. Het raakt andere gevoelens. Een sub kan mij heel erg vertederen, vlinders in mijn buik geven. Wat mij vooral heel veel doet is haar reactie, het weten dat het haar zoveel doet, daar haal ik mijn genoegen uit. Een genoegen dat dus verre van seksueel is. Gelukkig maar, want veronderstel dat ik in real life ook diezelfde opwinding zou hebben bij het sadistisch aanpakken van iemand, dan zou ik toch echt wel een probleem hebben waar ik misschien mee naar een hulpverlener zou rennen. Echter, gezien mijn verregaande fantasieen zou ik mij toch een sadist moeten noemen. Mijn sub echter zou dit meteen tegenspreken. Hebben anderen dit ook? Ik ben hier wel benieuwd naar. En ik zou eigenlijk zo graag willen weten waarom je in hemelsnaam opgewonden kan worden van het idee, de fantasie, iemand echt pijn te doen, of echt op die manier onderworpen te worden, terwijl je er in real life niet aan zou moeten denken.