sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Mensakid Nieuw lid Bericht Nummer: 1 Aangemeld: 10-2015 Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op vrijdag 16 oktober 2015 - 09:49 pm:    Te jong of niet te jong... that's the question Hallo iedereen, 2012 is al een poosje geleden, maar ik ontdek nu pas jullie site en lees deze thread. Ik ben wel met het één en ander eens. Ik ben aangenaam verrast dat de meesten van jullie er (wat van Nederlanders kan worden verwacht) open en eerlijk voor uitkomen dat spanking met S/M te maken heeft, en niet met “echt” straffen. Ik ben ooit's op een Amerikaanse site terechtgekomen, en daar was dat net omgekeerd: daar wilden ze met alle mogelijke moeite en argumenten ontkennen dat spanking ook maar iéts met erotiek te maken kon hebben; daar wilden ze absoluut niet aan. Preuts, weetjewel. Ze hadden het voortdurend over de "opvoedende waarde" van spanken, dat het in de Bijbel staat enzovoort. Ik las hier en daar dingen die ik meteen bij de mishandeling had geklasseerd; maar toen IK schreef dat ik spanking en andere lichamelijke straffen zoals zij erover praatten, ook met tawses en plakken en zwepen enzovoort, beschouwde als 1) ofwel een erotische "kink", dus S/M, OF 'abuse', en dat ik vond dat wie dat niet wou toegeven hypocriet bezig was, toen werd ik er meteen uitgegooid. Nou moe! dacht ik. En dan: ach, laat maar. Amerikanen, als je die bezig hoort, lijkt het soms wel of je met iemand uit de 17e eeuw praat. En dan denk ik niet meteen aan Rubens, maar eerder aan Calvijn of Cromwell... Nee, daar moet ik niet meer aankomen. Erotiek, dat is zonde: slaan dat moet alleen om te straffen zijn. Wie de roede spaart, enzovoort. Ik vind dat niks dan denial, ontkenning van de erotische achtergrond ervan; maar dŕt is nou net wat zij absoluut niet willen toegeven. Hoedanook, of men jong kan "beginnen" met s/m, dat is best wel een vraag waar je bij mag stilstaan. Er zijn miljoenen kinderen die klappen krijgen op de wereld, en vroeger nog veel meer. Voor straf, of uit wreedheid. Dat is allemaal mishandeling. Maar toch zijn er veel mensen die zich herinneren dat ze de klappen op hun billen die ze vroeger van hun ouders gekregen hebben, eigenlijk wel fijn vonden. Of soms naar en fijn tegelijk. Soms hou je alleen het fijne in je herinnering over, en verdwijnt het nare. Dŕn was het geen mishandeling. In het omgekeerde geval was het dat wél. Dat is misschien een goeie test om te weten of je ergens door getraumatiseerd bent of niet. Soms scheppen kinderen op over de klappen die ze gekregen hebben, en overdrijven tegen mekaar de ernst ervan, om de fysieke kracht van hun (meestal) vader dik in de verf te zetten. Dat deden ze althans vaak, toen ik klein was! Dan lieten ze vol trots de rode afdrukken van zijn hand op hun bips zien aan de anderen. De achterliggende gedachte was, denk ik: mijn vader is zoooooo sterk, kijk maar: dus als mij er ooit écht iets gevaarlijks overkomt, dan zal hij me er zéker tegen kunnen beschermen, want hij kan alles aan. Kijk maar naar mijn billen. Dus, als een kind zich er net extra veilig bij voelt, dan is het fijn. Als het hem net een ONveilig gevoel geeft, dan is het naar, want dan is het meestal mishandeling. Ikzelf heb nooit (of echt bijna nooit) klappen gekregen toen ik klein was, in tegenstelling tot klasgenootjes. Maar ik weet wel dat ik ‘vroegrijp’ was, zoals sommige mensen hierboven ook vertellen: toen ik 6 was of nog vroeger, wist ik al heel goed wat seks was en wat je daarbij voelde. Ik had erover gelezen, ik kon al erg vroeg lezen en las allemaal dingen die niet voor mijn leeftijd geschikt waren. Dat hadden de grote mensen toendertijd niet zo in de gaten... En ik was toen ook al masochistisch. Ik fantaseerde afranselingen, martelingen en verkrachtingen bij mekaar, en droomde dan dat ik die allemaal moest ondergaan in de handen van een volwassene, die compleet oppermachtig maar ook compleet vaag was. Of een groep volwassenen. En daar werd ik geweldig opgewonden van. Ik wist op één of andere manier dat ik dat niet aan de grote mensen moest vertellen, maar ik voelde me er niet schuldig om. Wist ik veel… En ik heb het altijd blijven doen. Fantaseren, bedoel ik. In werkelijkheid denk ik niet dat ik het even leuk zou vinden als in m'n fantasie. Vaak lees je (bv.) dat een s/m-slaafje naakt in een kooi wordt opgesloten voor het oog van de hele wereld, en daar achtergelaten gedurende een hele poos. Maar ik denk dat als je dat echt in werkelijkheid zou omzetten, dat je je daar het pleuris zou zitten vervelen in die kooi en je dood zou schamen voor de mensen, en helemaal niet seksueel opgewonden zou zijn. Ik zou mijn fantasieën ook om een andere reden niet in tekst of tekeningen kunnen omzetten… Weet je waarom? Omdat ik in m'n fantasie nog altijd dat kleine jochie van 5-6 jaar gebleven ben. Als ik het in werkelijkheid zou proberen, zou ik me alleen maar belachelijk voelen, denk ik. Zo'n volwassen kerel, oud nu, en dan... nee. Afknapper van belang, het idee alleen al! Maar dat kleine ding van vroeger... die hield zich niet in. Ik ben zo geboren, denk ik. Alleen: als ik die fantasieën opschreef, en ik kan dat natuurlijk wel, dan zou dat dus een verhaal zijn over een heel klein ventje dat gemarteld en verkracht wordt door volwassen kerels. En dan zou iedereen me voor een sadistische pedofiel houden, niet voor een masochist met een soort Peter Pan-syndroom… ik denk zelfs dat men het niet eens zou willen geloven, als ik het zou uitleggen. Mensen gaan tegenwoordig heel hysterisch doen als het over dat soort dingen gaat, in verband met kinderen. Beweren dat kinderen dat soort dingen niet kůnnen willen, bijvoorbeeld. Waar ik dus niet zo zeker van ben. Ik denk dat ik vast niet het enige kind op de wereld zal geweest zijn, en zéker dat een 15-jarige, jongen of meisje, wat toch heus al geen “klein kind” meer is, zoiets heel best fijn kan vinden. Dat het wettelijk niet mag, ja, dat zal wel. Het doén, dan, en in ieder geval door een volwassene met een kind. Ja, nee, dat mag niet. Zélfs niet als het kind 't zelf leuk zou vinden. Maar fantaseren mogen ze toch wel? Je kunt hun gedachten toch niet aan banden leggen? Hoe moeten ze anders tot volle wasdom komen? Kinderen zijn niet zo "onschuldig" als volwassenen denken. Althans als je het woord "onschuldig" begrijpt als "asexueel" of zo. Vaak hoor je mensen dingen zeggen als: laat een kind zo lang mogelijk kind zijn! En dat klinkt dan alsof men denkt, dat je dat groeiproces kunstmatig zou kunnen vertragen, enkel en alleen door een kind onwetend te houden van all things sexual… alsof Moeder Natuur niet haar eigen zin doet, wŕt wij ook goed of slecht menen te vinden. Jullie zijn hier misschien allang overheen. Maar het zou toch leuk zijn om te zien of ik een reactie krijg.