spankboy_50
Nieuw lid
Bericht Nummer: 5 Aangemeld: 12-2007
Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 | Gepost op donderdag 13 november 2008 - 04:01 pm: | |
bedankt Janneman & Joy |
Bedankt Janneman en Joy voor jullie begrijpende reactie. Ik ben me er zeer wel van bewust dat ik ben zoals ik ben, door mijn opvoeding en de ervaringen die ik in mijn vroege jeugd heb meegemaakt. Ik heb toen ik nog maar net de schoolbanken ontgroeid was en in militaire dienst was{eigenlijk voor het eerst zelfstandig} een hele zware periode doorgemaakt,die ik ook alleen maar overleefd heb door de psycholoog en mijn vader die mij toen gesteund heeft. Ik was toen net 18 en voor het eerst weg van huis en wou alles beter doen dan mijn ouders, {die naar mijn gevoel toen veel tekort waren geschoten}maar ik raakte verstrikt in mijn gevoelens, was eigenlijk een buitenbeentje hoorde bij geen enkele groep. Ik had een buddy die met mij de opleiding had doorlopen en wij zaten als enige vers van de opleiding bij hetzelfde peloton en zijn toen samen op kamers gegaan want dat was goedkoper en we waren vrijer, vooral het laatste was voor ons belangrijk. Maar tevens was ik ook eenzamer en vatbaarder voor slechte invloeden{zoals ik nu weet} het ging dan ook helemaal verkeerd ik raakte aan de drank en op een gegeven moment na een traumatische ervaring zag ik alles helemaal niet meer zitten en heb toen geprobeerd me het leven te nemen. Toen ik bijkwam in het ziekenhuis was daar mijn Vader, die heel lief en begrijpend was het was echt heel onwerkelijk, hij heeft er ook de psycholoog bijgehaald en mij heel erg gesteund tijdens de therapie, toen is ook alles naar buiten gekomen over mijn gevoelens en de dingen die ik in mijn jeugd had meegemaakt. Ik ben toen uit dienst gegaan maar heb wel eerst de therapie afgemaakt, en de relatie met mijn vader is alleen maar beter geworden door de loop der jaren. Nu ben ik een gelukkig getrouwde man 30 jaar gehuwd met een zeer lieve vrouw, die ik alles verteld heb over mijn jeugd, behalve over mijn fantasieën, want die heb ik nooit met iemand anders kunnen delen dan met mijn vader. Jullie begrijpen nu misschien ook hoeveel moeite het mij gekost heeft om de eerste en nu deze tweede reactie te posten. Mijn vader is nu helaas overleden, maar ik heb nog steeds veel steun aan hem.
|