sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Hij Van Wie Zij Is Nieuw lid Bericht Nummer: 2 Aangemeld: 04-2003 Beoordeling:  Stemmen: 9 Gepost op zondag 25 mei 2003 - 12:23 pm:    Worstelend op mijn schoot Ze licht stil op mijn schoot. Ze weet wat er komen gaat. Toch is ze ontspannen. Ze heeft er niet alleen vrede mee dat ik beslist heb dat ze gestraft moet worden. Ze weet dat ze het nodig heeft, Mijn Meisje. Ze kan zich ook ontspannen: haar hoofd ligt in de kussentjes van de bank, haar voeten op het andere uiteinde. Ik streel haar billen, en strijk haar rokje omhoog. Voel de naakte huid. Misschien strijk ik zelf even langs haar lipjes, en maak haar nat. Als ze het verdiend heeft, tenminste. Als ik eigenlijk heel tevreden ben, dat ze heeft gedaan wat niet mocht. Dan begin ik te slaan. Soms begin ik zacht, soms direct al hard. Al was het maar om eerst mijn eigen hand wat te laten opwarmen zodat die niet te pijnlijk wordt. Want om mijn meisje zo te straffen als nu, moet ook ik lijden. Maar vroeg, of later, sla ik haar uit volle macht. Mijn Meisje kan veel hebben. Heeft veel geleerd de afgelopen jaren. Of is het vooral haar huid die heeft geleerd? Nee, niet alleen haar huid. Eerst sla ik links, dan rechts, dan links. Tot ik overga op één slag voor beide billen. Dat ik ook haar spleetje kan raken, soms bij toeval, soms welbewust, is niet toevallig. Toch is het vooral omdat ik haar nu steeds op dezelfde plaats wil raken. Ik hoor aan haar reacties dat ze het moeilijk krijgt, Mijn Meisje. Ze wil zich zo graag overgeven, alles incasseren wat ik haar geef. Ze omarmt de pijn. Ze is zo gretig. Maar toch komt het moment dat ze het moet opgeven. Ze wil het niet, ze verzet zich. Toch weet ze dat dat moment komt. Dat ik net zo lang door zal gaan. Dat ik wil dat ze breekt. Dan kan ze zich niet langer ontspannen. Haar billen knijpen zich nu voor elke slag samen. Nog even geef ik haar bij elke slag gelegenheid om zich opnieuw te ontspannen. Dan ga ik door. Langzaam sneller en sneller. Harder kan ik niet. En waar ze zich zo tegen verzette gebeurt dan toch: ze ontwijkt mijn slagen. Maar ik grijp haar stevig beet. Sla door. Ze worstelt. Ze roept nu: nee. Ze huilt. Nog kan ik haar in positie houden. Dan is ze eindelijk vol beweging. Haar lichaam schuift uit alle macht langs mijn schoot heen en weer. Omhoog zelfs. Maar direct daarna weer naar beneden geslagen. Ik blijf haar billen volgen. Ook al kan ik haar niet langer stilhouden. Ik blijf slaan. Sneller kan ik niet. Dan is het voorbij. Ik hijg. Mijn Meisje huilt. En ik weet dat ze gelukkig is. Ze weet weer wie ze is. Van mij. Zo komen we beiden tot rust. Ik voel haar billen. Warm. Een beetje gezwollen. Over een kwartiertje zal slechts een roze tint nog aan haar straf herinneren. Ik weet dat ze dat spijtig vind. Maar dat brengt het voorrecht door mijn hand gestraft te worden met zich mee. Ik streel haar liefkozend. Ik weet dat ze geniet. Dan is haar adem regelmatig. Ze mag in mij wegkruipen. Haar warme billen bloot op de bank, natuurlijk. Ik omarm haar. Ze vindt haar plaatsje in mijn hals. Hou haar stevig vast. Zo dichtbij is ze nu. Ik fluister in haar oor: goed zo. Ik voel haar trots. En ze fluistert als antwoord: ik ben van jou, helemaal.....   voor Mijn Meisje