sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Kitty Bevlogen lid Bericht Nummer: 61 Aangemeld: 02-2006 Beoordeling:  Stemmen: 1 Gepost op woensdag 09 augustus 2006 - 02:59 pm:    BDSM met een ander dan je partner Hoi 'n'joy, Het is inderdaad een heel nare situatie dat je je gevoelens in je eigen relatie niet kwijt kan. Ook na veel praten niet. Heb je heel duidelijk uitgelegd aan je man hoe diep deze gevoelens zijn bij je? Hoe sterk het een onderdeel is van je zijn? Ik neem zonder meer aan dat je dat deed en voldoende hebt proberen uit te leggen. Wat vervelend dat een partner het dan ook niet eens wil proberen om het in te passen in jullie relatie. Maar ik kan me ook voorstellen dat als hij zich er echt totaal geen voorstelling van kan maken en het hem zelfs afschrikt, dat er dan geen enkele mogelijkheid is om hier iets mee te doen. Het is jammer dat een partner dan ook niet alles op alles zet om je te begrijpen. Leest hij er wel eens iets over? Wil hij zich dan totaal niet verdiepen in iets wat voor jou (zijn lief) zo belangrijk is? Het is ook zeker niet zo dat ik het niet begrijp, dat je uiting wil geven aan je gevoelens, en dan buiten je relatie het beleeft. Dit soort gevoelens zijn zo sterk dat je het ook niet echt kan blijven onderdrukken. En natuurlijk heb ik dan makkelijk praten als het bij mij wel gelukt is, om mijn man mee te krijgen. Ook ik had het heel erg lang onderdrukt. Ik durfde er ook pas na 24 jaar mee te komen. Met gelukkig een gunstige uitwerking. Ik besef echt heel goed hoe gelukkig ik daarmee moet zijn. En trouwens mijn man was ook niet meteen zo tolerant hoor, ook ik heb oneindig veel moeten praten en uitleggen en begrip vragen voor hij me in het begin toestond om het met een ander te beleven. Inmiddels hoeft dat niet meer, aangezien hij zelf, eigenlijk al vrij snel, het prachtige en aansprekende hiervan heeft ervaren. Met domineren had hij al zeker wat, spanking was iets wat hij heeft leren waarderen. Gelukkig geniet hij er nu met net zo volle teugen van als ik. Ik denk zelf echter dat ik zou blijven praten en proberen, om mijn partner duidelijk te maken dat je echt niet zonder kan. Desnoods proberen hem te overtuigen dat zonder gewoon geen optie is, en als hij echt niet wil, je het dan op een andere manier wil invullen. Zou het echt zo zijn, dat een goede hechte relatie hierdoor kapot zou gaan? Ik kan me zelf namelijk niet voorstellen dat ik mijn man zou verlaten als hij naar buiten zou zijn gekomen met een vreemde fetisj, dan nog zou ik van hem houden en hem niet in de steek laten. Maar ook hier besef ik dat ik van mezelf en mijn gevoel uitga, en dat dus niet kan bepalen voor anderen. Het is eigenlijk zo jammer dat iets dat je zoveel doet, zo bij je hoort, beladen is met een geheim, iets stiekems, hoewel ik snap dat je geen andere uitweg ziet. Ik geloof niet dat ik het zou kunnen, dat geheim houden bedoel ik. Ik zou ergens toch het voelen als een verwijdering met mijn partner. Ik zou ergens iets van medelijden voelen, omdat ik dingen doe, die hij niet zou willen. Ik denk dat ik eerder dan heel hard de confrontatie aan zou gaan en hem vertellen dat je dit hoe dan ook wil beleven, dat je gewoon niet anders kan. Dat de drang zo sterk is en daardoor niet tegen te houden, maar dat je het niet wil achter zijn rug. Zo heb ik het in ieder geval wel gebracht. Ik snap dat het overtuigen van een partner die je gevoel niet begrijpt, een heel erg lastige is. Maar blijven proberen begrip te krijgen en het niet opgeven is misschien toch uiteindelijk in je eigen belang. Als dit allemaal niet kan en lukt, dan wens ik je toch heel veel sterkte, en hoop dat je ondanks dat het jouw geheim is, kan genieten van je gevoelens met diegene die je daarvoor hebt gekozen.