sm & spanking verhalen & forum

Beoordeel dit bericht door een getal te selecteren. 1 is het slechtste en 5 is het beste.

Paul Gérard Oppasser Bericht Nummer: 0 Aangemeld: n.v.t. Beoordeling: nog geen Stemmen: 0 Gepost op vrijdag 21 oktober 2011 - 01:04 pm:    even voorstellen De rubriek van mijn verhalen op het Verhalen Forum is verhuisd. Tsja, en toen kreeg ook ik het verzoek om me even voor te stellen. Dat geldt voor alle schrijvers die een eigen rubriek krijgen. En uitzonderingen worden niet gewaardeerd. Ik dacht me er vanaf te kunnen maken door een oud bericht en een oud tekstje op de site te gebruiken (krijg je geen email-kennisgeving). Maar dat tekstje was dus wel heel erg slecht. Zucht. het begin Ik schrijf al heel lang smverhalen. Mijn eerste verhalen, de eerste drie hoofdstukken van “In de ban van zijn Wil”, schreef ik in 1981. Ik weet nog goed dat ik de boeken van Pauline Rage geweldig vond, en meer van zulke verhalen wilde lezen. Maar die waren er niet. Je had natuurlijk Massad, maar de verhalen daarin vond ik gewoon niks, en in wezen allemaal hetzelfde. Dan maar zelf gaan schrijven, ideeën genoeg, want sm fantasieën had ik al vanaf mijn puberteit. Ik weet nog dat ik mijn verhalen aan Massad aanbood. Die vond mijn verhalen dan weer helemaal niks. Wat een arrogantie om ze juist aan hen op te sturen, dacht ik achteraf: gelukkig maar dat ik mijn motivatie voor het schrijven achterwege had gelaten. Je schrijft toch ergens om gelezen te worden (ook mijn toenmalige partner deelde mijn enthousiasme niet - maar om andere redenen) en dat had het effect dat ik een paar jaar niet meer schreef. schijverskring Sepia Ik werd lid van de VSSM en dacht op een gegeven moment: waarom niet een oproep in de Kerfstok om een schrijverskring op te richten. Dat had succes: al heel snel was er een groep van negen enthousiaste schrijvers. Van drie van hen vind je op deze site verhalen: Phoenix, Henk Voogel en René. Heel veel verhalen werden in heel korte tijd uitgewisseld en becommentarieerd. We hadden allemaal last van schrijf- en leeshonger. Heel stimulerend en heel leerzaam. Het maakte dat ik me echt een schrijver wist. Zo intensief als het was, was het helaas (daarom?) geen lang leven beschoren. Wel heb ik nog met Henk en de VSSM als formele uitgever een tijdschrift voor ‘het betere’ smverhaal proberen op te richten. Zonder succes. smverhalen.nl En dan was daar in 1999 de Spanking Club (wat later smverhalen.nl werd) die mijn verhalen na een tijdje begon te plaatsen. Ik had weer een publiek. Opnieuw werd ik geprikkeld om weer te gaan schrijven. Het resultaat daarvan zie je hierboven. Het schrijven van één verhaal wil ik hier nog apart noemen: de therapie die ik Marny mocht geven. Het plezier en de uitdaging die haar versie van de therapiesessie elke keer voor mij vormde was geweldig. Ik legde me de verplichting op om elke keer met haar einde te beginnen en dat dan zo te manipuleren dat het verhaal toch de richting in ging die ik wilde. De therapeut is immers de baas, niet de cliënt. Maar wat was ze heerlijk weerbarstig (lees dus: “Afzonderlijke Golven”! hoe ik het schrijven leerde Nu ik toch over mezelf aan het schrijven ben, wil ik jullie niet een paar momenten onthouden waarvan ik vind dat die essentieel waren voor mijn groei als schrijver. nogmaals de schrijverskring In de eerste plaats de schrijverskring. Heel belangrijk waren alle enthousiaste reacties en alle opbouwende kritieken. Het eerste heb je nodig om te blijven schrijven, het tweede om verder te groeien als schrijver. Dat laatste mis ik trouwens wel een beetje op deze site. Alleen in het Lab kom ik het wel eens tegen... Ik heb het gevoel (en ook wel de ervaring) dat opbouwende kritiek niet echt wordt gewaardeerd. Zelf ben ik daarom gestopt met het geven van commentaar op verhalen. een journalist en een corrector Een tweede en derde ervaring komen uit mijn beroepsmatige leven. Ik had bij de start van mijn werk een cursusmap gemaakt waar ik erg trots op was. Mijn baas vond dat echter niet goed genoeg geschreven. Hij haalde er een journalist bij die alles herschreef. Dat was wel even slikken. Ik heb het een tijdje niet willen lezen toen ik zag hoeveel hij veranderd had. Ik voelde me echt vernederd en kwam innerlijk in opstand. Zo slecht was het toch echt niet wat ik geschreven had! Later kon ik me er gelukkig wel toe zetten, en analyseerde wat hij had veranderd. Nee, mijn tekst was inderdaad zo slecht nog niet. Maar dat wat hij veranderde kon ik begrijpen, en leerde mij om heel kritisch naar mijn eigen tekst te kijken. Met behoud van mijn eigen stijl herschreef ik ook zelf mijn cursusboek. Het leerde me ook om met kritiek om te gaan. Ook nu nog laat ik altijd mijn verhalen lezen voordat ik het plaats. En als er een verandering wordt voorgesteld, betekent het altijd dat er iets niet klopt. Aan mij dan de puzzel om te uit te vinden wat het is wat er niet klopt, en hoe ik dat kan veranderen. Soms is dat de voorgestelde verbetering, maar meestal moet ik iets nieuws verzinnen. En soms is het ook dan nog niet goed genoeg, en moet ik opnieuw gaan puzzelen.... Na een aantal jaren werd dat cursusboek (aangevuld met veel nieuwe teksten) een echt boek en kreeg ik te maken met een uitgever. En dus een echte, professionele, corrector. Dan gaat het dus ook letterlijk om punten en komma’s, en opmaakregels. Leer je het belang daarvan. En leer je dat de regels van de uitgever boven die van jezelf gaan. Ook dat was weer even slikken. Maar niet alleen heeft de uitgever het rècht om dat te doen (en de plicht) -zeker omdat mijn boek deel uitmaakte van een reeks- het was ook goed. De standaard die een uitgever handhaaft is een groot goed voor lezers, realiseerde ik me. Je moet wel een heel groot schrijver zijn wil je je eigen regels boven die van een uitgever (kunnen) stellen (denk maar aan Nescio bijvoorbeeld - niet dat zijn spelling het lezen gemakkelijker maakt, maar mooi is het wel). inhoud Ik heb op deze site een aantal losse verhalen en drie boeken opgenomen en uitgegeven Mijn eerste boek is: “In de Ban van zijn Wil”, mijn eigen “Histoire d'O”. Het tweede boek: "Haremslavin" is ook al weer een tijdje af en uitgegeven. Oorspronkelijk heette het“Denise!”, naar degene die aan de wieg van dit boek stond. Maar bij het uitgeven heb ik de passender titel “Haremslavin” gegeven.. Het bestaat in feite uit twee delen: “Denise!” waarin de onderwerping van Denise plaatst vindt, de hoofdstukken 1-6. En het tweede deel “De Ontsnapping” waarin Denise door de Sheikh getest wordt en ze bezig is om te ontsnappen. Maar of die slaagt? En dan is er dan eindelijk ook mijn 'opus magnum' “Kostschool Slavinnen”, af èn uitgegeven. Het is het nu zelfs één lopend verhaal geworden, rond de hoofdpersonen Moniek, Marjan en Juliette. Het kent vier delen: “Het Instituut voor Discipline Onderzoek en Advies” (deel I) “De Kostschool”: vóór (deel II) en ná de rolwisseling (deel III). En sluit af met het Genootschap van Eigenaren (deel IV). Zie ook de extra leesservice om je de weg in het woud van hoofdstukken te wijzen. Naast korte beschrijvingen van de hoofdstukken (onderaan de pagina) vind je ze ook gegroepeerd per hoofdpersoon.   veel lees plezier   verhalen maken dromen waar